Mirjam Roelofs

#draadmeisje

Mirjam heeft zich laten inspireren door haar fascinatie van sporen die door de mens gemaakt worden zoals het spoor van de draad. Door veel in de natuur te zijn en haar achtergrond als bloembindster is de natuur haar bron van inspiratie. Haar werk kan je autodidactisch noemen, materialiseren van haar ideeën is een sterk punt waardoor ze haar werk duidelijk kan laten spreken, hierbij hanteert ze bewust beeldende middelen. De metafoor draad is een materiaal om te verbinden maar ook mensen verbinden speelt een grote rol waarin ze zegt dat de mensen ver van de natuur zijn komen te staan. Met haar werk wil ze de natuur weer dichterbij de mensen brengen. In haar beeldend werk speelt het ambacht een grote rol. 

Sinds juni 2021 onderzoekt zij als #draadmeisje wol. Ze spint haar eigen draden van schapenwol, waarmee ze geen perfectie nastreeft, maar de eigenheid van het materiaal naar voren laat komen. Het ambachtelijke proces werkt voor haar meditatief en geeft ruimte voor improvisatie. De draden en wol verwerkt ze met verschillende technieken zoals borduren, breien, haken en vilten. In haar werken legt ze een verband tussen de ruwe wol en het op een vertragende ambachtelijk manier verwerken van de wol. Ze herkent zich in het werk van Claudy Jongstra (1) en Beatrice Waanders (2) omdat er veel overeenkomsten en raakvlakken zijn. Ze worden alle drie geïnspireerd door de wol, houden van het pure materiaal, de natuur en brengen dit samen in hun beeldende werken. Ze willen de kijker laten zien wat een prachtig materiaal wol is, toch verwerkt Mirjam het materiaal op een geheel eigen wijze. 

In de huidige werken zoekt de kunstenaar naar de verbinding tussen de mens en de natuur waar we ver vanaf zijn komen te staan. De drie werken zijn ruim 2 meter hoog, je kunt er niet zomaar aan voorbij lopen. Met andere ogen kijken naar de wol en de natuur. Zo is één van de werken gemaakt met 100% lokale wol uit Heerde de woonplaats van Mirjam. Gekozen is er voor het werken met de langzame handwerktechnieken, deze vertragende handeling tezamen met het bewerkelijke ambacht geeft tijd tot reflectie. In onze huidige maatschappij gaat alles steeds sneller en sneller. De kans is groot dat we hiermee onszelf voorbij lopen en waardoor we sneller kans hebben op een burn-out. Het ambacht brengt je terug naar het Kairos moment zoals Joke J. Hermsen deze beschrijft in haar boek Kairos (3). 

Verbinden doet Mirjam ook met haar Community Art projecten onder de naam Love Blooms (4). Zo heeft zij met de Nationale Vereniging de Zonnebloem tijdens de 2e lockdown samengewerkt. Dat leverde 139 geborduurde bloemen op die de beeldend kunstenaar heeft verwerkt in het kunstwerk. Het uitgangspunt was dat de je als maker even ontsnapt aan de hectiek van de dag. Op je eigen veilige plek even een moment voor jezelf en met naald en draad een bloem creëren die uiteindelijk verbonden wordt met de andere ingezonden bloemen, ‘social connection’ ondanks het afstand houden. Dit keer staat er een community art werk wat is gemaakt met de leerlingen uit groep 2/3 waaraan juf Mirjam lesgeeft. Ze voelt zich erg verbonden met deze doelgroep en de zelfgesponnen draad met daaraan de unieke stukken van de leerlingen maakt de cirkel rond. Als maker in de klas en juf voelt zij zich als een vis in het water.

Scriptie: Hoe kan zelfontdekkend leren en creatief werken een onderdeel worden van mijn dagelijkse onderwijspraktijk in groep 2/3 van het basisonderwijs?

‘Hoe creatief is dit kind?’ of ‘Hoe is dit kind creatief!’ Door eigen sporen te maken doen kinderen ontdekkingen en ervaren ze ‘wow-momenten’. Op school in mijn ‘klein ateljee’ kiezen de leerlingen hun eigen weg en stemmen ze af op hun gevoel. Sporen maken is de basis van de werkwijze ‘Begrijpen met je handen’. Zonder opdracht gaan de kinderen zelf aan de slag met uitdagend materiaal en ontdekken ze door te doen. Leren door te spelen in het hier en nu. Sporen kunnen onverwachte ontdekkingen opleveren, maar niet altijd levert het een eindproduct op. Maïzena met water zet aan tot ontdekken, experimenteren, spelen en ervaren het voelen staat centraal wat overblijft is de herinnering. Ik heb in mijn ontwerp onderzoek onderzocht hoe ik dit in mijn dagelijkse onderwijspraktijk kan vormgeven en hoe de leerlingen hierop reageren. Inmiddels is mijn ontwerp het ‘klein ateljee’ een begrip in de klas en wordt het in het schoolplan opgenomen. Mede door de super enthousiaste reacties van de leerlingen en de ouders. Ik wens ieder kind een ‘klein ateljee’ op school toe waar je heerlijk je eigen spoor mag maken. 

¹ http://claudyjongstra.nl

² https://thesoftworld.com

³ Hermsen, Joke. Kairos. 2de ed., de Arbeiderspers, 2014

⁴ https://www.loveblooms.nl

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 31 mei 2022

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.