Jesse Monteiro

Participatie in design

Samen ontwikkelen van de meerwaarde voor het project

Hoe kan ik met en voor studenten een micro-appartement ontwikkelen?

Scriptie

The right to participate in design!
In deze scriptie kijk ik naar de massaproductie en haar impact op ons en op  de architectuur. Dat betreft ook de toekomst van de massaproductie in ons vak. In het volgende hoofdstuk leg ik het probleem uit dat ik zie aan de massaproductie. Ik vind namelijk dat we de connectie met onze omgeving nog steeds aan het verliezen zijn. Hiervoor geef ik massaproductie de schuld. Hierdoor is namelijk bijna alles in onze directe omgeving in theorie zonder vertraging vervangbaar. Ik geloof dat het probleem te verhelpen is door middel van participatief ontwerpen, en dat wordt dan ook besproken in hoofdstuk 3. Daarin bespreek ik wat partici patie is, op wat voor manieren participatie wordt gebruikt in het ontwerpproces, wat participatie in projecten aan de participanten biedt en hoe participatie in mijn eigen werk aan bod is gekomen. In het laatste hoofdstuk komen de onderwerpen uit de eerdere twee hoofdstukken samen. Aan de ene kant staat massaproductie en aan de andere kant participatie in het ontwerpproces. De vraag is of het mogelijk is om deze twee aspecten samen te laten werken, en hoe ze samenkomen. Ook bespreek ik op wat voor niveaus die samenkomst zich laat zien en waarom deze überhaupt nodig is.

Visie

Het geen wat mij heeft geïnspireerd is eigenlijk het probleem, namelijk massaproductie.Dit heeft namelijk een probleem gecreëerd in ons leven. We zijn de relatie met de producten om ons heen verloren, omdat bijna alle voorwerpen in onze omgeving zonder vertraging vervangbaar zijn. Om de relatie met de producten in onze omgeving op te bouwen, die massaproductie heeft weggevaagd, maak ik als ontwerper gebruik van participatie tijdens het ontwerpproces. Ik zie participatief ontwerpen als een ontwerpbenadering die alle partijen (zoals klanten, werknemers, partners of consumenten) dichter bij het ontwerpproces betrekken. Deze participanten worden gebruikt als een middel om hun behoeftes beter te begrijpen en deze te verwerken in de projecten. Ook vind ik dat we als ontwerpers bij onze projecten betrokken moeten blijven. Juist na de oplevering, dit laat namelijk een bepaalde trots in het project zien, maar ook dat hij geeft om de gebruikers.

Door mensen die we helpen te betrekken bij het ontwerpproces, kunnen we ervoor zorgen dat het product een persoon in zijn geheel raakt. Dat het aansluit bij zijn of haar unieke manier van gebruik. Ondanks dat ik massaproductie negatief heb beoordeeld, is het niet iets waar we vanaf kunnen komen. Ik denk dat we het gewoon verkeerd gebruiken, en dat is om puur economische redenen. Er liggen nog veel mogelijkheden voor ons als ontwerpers en dat we hier beter gebruik van moeten maken. En met behulp van deze participatieve ontwerpbenadering geloof ik dat we beter tot de kern van een persoons wensen kunnen komen. In plaats van alleen maar te reageren op de reacties en meningen van gebruikers, leidt deze samenwerking tot een betere ervaring en resultaat.

Deze theorie heb ik toegepast in mijn eindproject. Ik heb een micro-appartement uit Tokyo geïmporteert naar Nederland om de vraag naar huizen te beantwoorden. Het blijkt namelijk dat er hier in Nederland een grote vraag, van zowel 60.000 tot 100.00, van micro-appartementen ligt waarbij wij als studenten de grootste doelgroep van zijn met ongeveer 49%. Vandaar de vraag “Hoe kan ik met en voor studenten een micro-appartement ontwikkelen?”. In mijn eindproject heb ik zo goed mogelijk de visie van de studenten proberen te onderzoeken. Dit is uiteindelijk gedaan door drie onderzoeksmethodes. Deze bestaan uit een schaal model met materialen, Virtual Reality en een 1:1 skeletbouw van het appartement.

Om de vraag van relevantie te beantwoorden heb ik mijn situatie geprojecteert op een bestaande locatie als vergelijkingsmiddel. Voor dit voorbeeld neem ik hetzelfde volume en afmetingen als het gebouw zelf waarin 110 appartementen ontwikkeld zijn. Met mijn plan kunnen er maar liefst 168 in. Op dit moment komen we landelijk 26.500 woningen te kort. Door mijn voorstel vraag je je wel af waar de grens ligt, en of dit niet te ver en te gelimiteerd is. Uit mijn onderzoek blijkt dat de studenten zich hier tijdelijk fijn zouden voelen, met een maximum van een paar jaar. Dit zorgt niet alleen voor een geforceerde doorstroom in de huizenmarkt maar is ook zo ontworpen dat het futureproof is. Als de vraag van studentenwoningen afvalt kan het getransformeerd worden naar grotere appartementen met minimale moeite.

Doel

Het doel is om naar de gemeente te gaan en dit voor te stellen. Het is niet zomaar iets wat is ontworpen, maar iets wat nauw is ontwikkeld met de desbetreffende doelgroep. Zij hebben direct inspraak gehad en hun verhaal is terug te lezen in het ontwerp. Ik zie veel mogelijkheden voor dit plan, niet alleen in de gemeente Zwolle, maar door heel Nederland aangezien de vraga naar studentenwoningen niet lokaal is. Daarnaast probeer ik de wereld van design aan te sporen om op een meer participatieve manier te gaan ontwerpen. Een ontwerpmethode waarvan ik geloof dat het de manier is om de verloren connectie weer op te bouwen. Participatief ontwerpen is een ontwerpbenadering die alle partijen bij het ontwerpproces betrekt. Vanuit meerdere bronnen uit verschillende sectoren wordt aangegeven dat het altijd positieve uitkomsten heeft en vaak zelfs meerwaarde creëert. Daarom vind ik dat mensen het recht hebben om te participeren in een project dat invloed op hen heeft. Voor mij is het belangrijkste om architectuur creëren waarin de mogelijkheid is voor de ervaring en creatie van de gebruiker. Ik wil dus graag een wereld creëren waarin de gebruiker centraal staat en waarin vanuit hen behoeftes ontworpen wordt.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 24 juni 2022

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.