Mohammad Karroum

Erbij horen is een collectieve missie

Scriptie

De multiculturele samenleving (wat maakt dat je erbij hoort)
Het gevoel er niet bij te horen is een emotie, die kan leiden tot vervreemding en disconnectie wanneer de beleidsmakers van een samenleving niet voldoende aandacht schenken aan het onderwerp. In feite betekent het deel uitmaken van een groep alleen niet noodzakelijkerwijs dat je het gevoel hebt dat je erbij hoort.  Om verschillende redenen kan iemand het gevoel verliezen erbij te horen.

Weten waar jij je thuishoort, is essentieel voor ons identiteitsgevoel. Waar we thuishoren, wordt vaak bepaald door wie we zijn en daarom zoeken we naar een delicaat evenwicht tussen identiteit en ergens bij horen. Het gevoel van collectiviteit, een bijdrage kunnen leveren, wordt beschouwd als een van de basisbehoeften van de menselijke psyche. Het is een invloedrijke en belangrijke behoefte om een gevoel van waardering te krijgen, zowel als persoon, als individu. 

Mijn scriptie is bedoeld voor iedereen die het gevoel heeft dat hij er niet bij hoort. Niet alleen immigranten, maar juist ook degenen die in hun eigen land wonen en hun gevoel van erbij te horen kwijt zijn geraakt. Dit onderzoek gaat over hoe een individu van toegevoegde waarde kan zijn in een nieuwe samenleving. Wat is een multiculturele samenleving en moeten we ons volledig aanpassen? Zullen we altijd de status van immigrant behouden? Kan de architectuur dit probleem oplossen? Welke rol speelt architectuur daarin? Bevat inclusiviteit de oplossing? 

Visie

Als vluchteling heb ik ervaren dat de bouwcultuur waarin ik leef tekortschiet! Immers: binnen de bepaalde regels van ons bouwen in de huidige samenleving, wordt er geen rekening gehouden met mensen die hun huis zijn kwijtgeraakt. Er wordt geen waarde gehecht aan de vraag wat een thuis is. Daarmee ook niet aan de vraag, hoe iemand met een andere achtergrond, erbij kan horen.

Het thuisgevoel kunnen we maar bij enkele mensen beleven, bij genoeg communicatie en verbinding. Alleen bij diegenen waar we geheel onszelf kunnen zijn, kunnen we dit gevoel realiseren. Het is de beleving van plekken en dingen.

Mijn belangrijkste inspiratiebron is eigenlijk mijn persoonlijke ervaring.  En een gebrek aan verbondenheid met een andere gemeenschap dan de mijne. Ik ben van Palestijnse oorsprong, geboren en opgegroeid in Syrië, in een Midden-Oosterse samenleving. Nu moet ik in een westerse samenleving leven. Die is heel anders dan mijn eigen cultuur en de samenleving waarvan ik jarenlang onderdeel was. Het is heel moeilijk om je identiteit van je af te werpen en een andere nieuwe identiteit aan te nemen. Ik moet integreren in deze nieuwe samenleving. De taal, de gewoonten, de tradities, de recepten en de nationale keuken moet ik leren ontdekken, want anders zal ik geen deel uitmaken van deze nieuwe samenleving. Het is echter de vraag of deze gebruiken overnemen genoeg is om het gevoel te hebben dat je erbij hoort. In feite betekent onderdeel zijn van een groep niet noodzakelijkerwijs dat je het gevoel hebt dat je erbij hoort, of dat je geïntegreerd bent of je hebt aangepast.

De vormen en methoden om een sterke verbondenheid te bereiken variëren.  De participatie is een methode die zorgt voor meer sociale contacten in de buurt. Samen met de bewoners heb ik een ontmoetingsplek in Holtenbroek ontwerpen, waarbij de bewoners betrokken zijn in het ontwerp- en denkproces. Elkaar betrekken in een samenleving impliceert een ‘wij-mentaliteit’. Aansluiting vinden is de eerste stap voor cohesie in het gezin, in de buurt, en in de hele samenleving. 

Afstuderen betekent voor mij de overgang naar een meer geïntegreerde samenleving in termen van werk en direct contact met verschillende segmenten van de samenleving. Als vluchteling mis ik nog veel kennis over de samenleving. Stel dat de schoolfase de theoretische fase was en nu de praktische fase.

Doel

Wat hoop je te bereiken met jouw werk?

Het verminderen van individualisme.

Holtenbroek is een multicultureel gebied en wordt bewoond door verschillende nationaliteiten.  De communicatie tussen bewoners is problematisch vanwege culturele verschillen en andere redenen zoals een laaginkomen. Ik wil deze plek wil meer mogelijkheden geven voor verbinding tussen bewoners.

Een nieuwe ontmoetingsplek die de mogelijkheden voor sociaal netwerken en cohesie vergroot. Een plek voor iedereen, het bevorderen van culturele uitwisseling en het verbeteren van de kwaliteit van leven. Bewoners kunnen deelnemen aan verschillende activiteiten zoals sport, spel en barbecue, wat ook bijdraagt ​​aan de volksgezondheid voor de bewoners.

Om meer verbondenheid te creëren tussen de bewoners is de plek ontworpen met de bewoners waar zij zijn betrokken bij het ontwerp- en denkproces. Daarnaast probeer ik het individualisme in Holtenbroek te verminderen door samen deel te nemen.

"Erbij horen" kunnen we het wel geven en krijgen van elkaar maar kunnen we zeker het niet maken.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 24 juni 2022

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.