Jessy-Lee Esselink

De ruimte als wezen

Scriptie

Hoe kan ik in mijn ontwerpen de gebruikers uitnodigen om leven te herkennen in niet-leven.
Als ontwerper ervaar ik de ruimte als een levend iets. Met het idee dat de ruimte elk moment een teken van leven kan geven als wij even wegkijkt. Dat het elk moment kan gaan ademhalen of op kan gaan staan en weglopen. In mijn idee is er dan ook meer dan de menselijke waarneming van dingen. Als je maar de moeite neemt om met andere ogen de wereld te bekijken. Dit komt doordat ik opzoek ben als ontwerper naar herkenning van wezenlijkheid of iets van leven in de ruimte, omdat ik zie dat wij als mensen het kwijt zijn wat het is om mens te zijn. Wat is het eigenlijk om mens te zijn, en zijn wij dat nog wel? 

Visie

Als ontwerper ervaar ik de ruimte als een levend iets. Met het idee dat de ruimte elk moment een teken van leven kan geven als wij even wegkijkt. Dat het elk moment kan gaan ademhalen of op kan gaan staan en weglopen. In mijn idee is er dan ook meer dan de menselijke waarneming van dingen. Als je maar de moeite neemt om met andere ogen de wereld te bekijken. Dit komt doordat ik opzoek ben als ontwerper naar herkenning van wezenlijkheid of iets van leven in de ruimte In mijn ontwerpen benader ik de ruimte dan ook als een geheel nieuw wezen met zijn eigen mysterieuze wereld waar de gebruiker enkel maar te gast is. Wat net als elk nieuw leven komt kijken met onvoorspelbaarheid, wezenlijkheid, en onwetendheid. Iets wat misschien wel op ons lijkt. Iets wat ons in zijn nieuwe chaos herkenning kan bieden naar wat wij kwijt zijn. Maar ook nieuwe vragen kan oproepen over dat er meer is dan alleen onze menselijke ervaringen.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 28 juni 2022

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.