De donkere kant van trompettist zijn
“Met Jan Wessels speelde ik veel, maar we praatten ook. Een trompet is een instrument dat je niet kunt wegleggen en dan weer kunt oppakken. Ik speel ook gitaar en als ik mijn gitaar een jaar niet aangeraakt heb, ben ik nog steeds zo goed als toen. Als je de trompet weglegt, moet je als het ware twee weken revalideren. Dat zorgt ervoor dat je het af en toe niet meer ziet zitten.
Eigenlijk kan Maite Hontelé het nog beter uitleggen, zie ook haar aflevering in Het Uur van Wolf. Maite Hontelé brak door in Colombia. Toen ze 40 was, was ze er klaar mee; elke dag dezelfde oefeningen doen om op hetzelfde niveau te blijven. Nu is ze gestopt. De trompet ligt nog in Colombia en zij is weer in Nederland. Wat zij voelt, voel ik soms ook. Maar de andere kant is dat je altijd mag spelen, dat is ook vet.”
“Improviseren vind ik het leukste en doe ik het meest. Dat is bij de opleiding belangrijk. Er wordt bijna alleen maar geïmproviseerd. Het heeft ervoor gezorgd dat het mijn sterkere kant is. De andere kant van de medaille is dat ik nooit echt tijd had om aan de techniek te werken. Trompettisten zijn vaak technisch omdat het een ingewikkeld instrument is, bij mij was het steeds kantje boord qua theorie.”
Een omslag door Cuba
“Vorig jaar ben ik naar Cuba geweest met mijn vriendin. Zij is percussionist en twee jaar geleden afgestudeerd, ook aan ArtEZ (zang). In Cuba heb ik een paar lessen gekregen met alleen maar trompettechnieken. De docent sprak geen woord Engels. Toen ik terugkwam zei de dirigent in Nederland ‘ik weet niet wát, maar íets aan jou is veranderd’. Pas later had ik dat door. Op trompet-technisch en creatief niveau betekende de reis naar Cuba een omslag.
Ik begrijp en voel nu veel beter waar trompetspelen vandaan komt en dat het veel meer raakvlak heeft met klassieke muziek. Vandaar dat ik na mijn afstuderen terugga naar de basis, op het conservatorium in Den Haag. De afgelopen jaren stonden in het kader van modern. Ik wil nu de technische achterstand inhalen en functioneel spelen.”
Van mbo naar hbo naar master
“Tijdens de master aan het conservatorium in Den Haag zal vooral de traditionele kant aan bod komen. Jan zegt dat ik het verhaal van iemand anders moet horen. Mijn eerste schooldag in Den Haag kan ik trouwens niet meemaken, omdat ik dan mijn ArtEZ-afstudeervoorstelling heb.”
Dit is niet je eerste afstudeervoorstelling.
“Klopt. Ik ben op het mbo in Leeuwarden afgestudeerd met een Friese western, gebaseerd op Once Upon A Time in the West en Misirlou – Dick Dale van Pulp Fiction. Er hingen “wanted”-posters van mijn docenten en ik speelde samen met mijn band, die begon als filmmuziekband. Mijn afstudeervoorstelling van nu wordt serieuzer. Nu is het in de schouwburg. Er is perfect licht en een strak podium. Het vergt een ander level van goed zijn.”
Ga je toch nog ergens een knipoog naar geven in je afstudeervoorstelling?
“Dat hangt ervan af. Tijdens mijn afstudeerconcert ga ik improviseren en eigen stukken spelen met eigen band Muti Marane. Er is een thema en een ruimte voor solo’s. Vooral bij je solo’s weet er niemand wat er gaat gebeuren. Het gaat een andere kant op en dat vind ik leuk. Soms word ik baldadig tijdens het improviseren. Vooral als ik 40 minuten moet spelen, dan denk ik wel dat er wat geouwehoerd moet worden. Mijn band is volledig gericht op actie-reactie. Dus we zullen zien.”
Waar komt de naam Muti Marane vandaan?
“Ik rookte nog en ik was de enige met vuur. Dan ‘Muti Marane’ (moet ‘ie maar aan hè?). Muti Marane was eigenlijk een woordgrap en dat is uit de hand gelopen. Nu is het mijn artiestennaam.”
Het eindexamen van Jurgen is live en online bij te wonen op 31 augustus om 21:00 uur.
Pedal Unit, eigen werk uit tweede jaar
“Het oudste liedje dat ik heb, uit het tweede jaar aan ArtEZ. De enige die het heeft overleefd tot nu toe. De rest is vervangen door iets anders. Of weggegooid.”
Poetje, eigen werk uit vierde jaar
“Single gereleased op 1 april 2019, o.a. te beluisteren op Spotify. De betekenis van Poetje staat in de Dikke van Dale.”
