In zijn finals werk maakt Max, student Artisteducator in Theater, zijn ervaring voelbaar. Via microfoons en koptelefoons laat hij het publiek meemaken hoe het is om voortdurend geprikkeld te worden. Geluiden komen van links, rechts, achter.
“Ik spreek iemand ineens direct aan door de koptelefoon, in plaats van te zenden naar een zaal vol mensen. Onderling zijn deze mensen verbonden door wat ze ervaren. Dat vind ik een leuke vorm van theater.”
Met zijn voorstelling geeft hij een kijkje in zijn hoofd en laat hij het publiek tegelijkertijd hun eigen gedachten en gevoelens ervaren.
Confronterend
Dat Max deze confrontatie met het zelf in zijn voorstelling verwerkt, is niet zo vreemd. De opleiding bracht hem op plekken waar hij zijn eigen waarden leerde bevragen. “Je wordt getest op je gedrag, op je lichaam. Daardoor ben ik juist meer naar mezelf gaan luisteren.” Educatie en kunst zijn voor Max met elkaar verbonden. Hij werkt met mensen en vanuit hun verhalen: "Ik kan niet in mijn eentje maken, ik moet dat vanuit andermans visie en verhalen doen."
“Je moet naar buiten, naar het AZC of het ISK, daar ontstaan de verhalen die ertoe doen.”
Theater beweegt
Voor Max ligt de toekomst van theater in beweging. Letterlijk én technologisch. “De grootste kunstsector ter wereld is nu gaming. Dat is een immersieve kunstvorm. Wij als theatermakers moeten ons daar bewust van zijn.” Zijn afstuderen ziet hij dan ook niet als afronding, maar als een startpunt. “Dit is een viering. Ik heb hier vier jaar lang mijn verbeelding mogen onderzoeken. Nu mag ik een stap verder.”
Artisteducator in Theater
Volg Max
Instagram
