Nayara Lekkerkerk

 Nesteling

Nesteling is een doorlopend kunstproject dat vertrekt vanuit het beeld van een vogelnest – de plek waar je opgroeit, maar die niet per se veiligheid betekent. Voor mij, en veel anderen, staat het nest voor verstikking. Vanuit die ervaring ontstond het verlangen naar een eigen ruimte: de cocon. In de cocon ondergaat de rups een proces waarin zijn lichaam volledig afbreekt tot een vloeibare massa. Daarna worden de cellen omgebouwd tot een compleet nieuwe vorm. De cocon is een tussenfase, kwetsbaar en tijdelijk.

Welke stage heb je gelopen en welke waardevolle lessen heb je hieruit gehaald die je toepast in je professionele praktijk?  
In mijn vorige stages heb ik veel geleerd van leerlingen, vooral door de workshops die ik gaf aan jonge kinderen. Elke keer stond ik versteld van de ontembare creativiteit en plezier, hoe de kinderen zonder te twijfelen de leukste, gekste dingen maakten. Ik denk dat we vaak te veel zorgen maken over het eindresultaat, in plaats van te genieten en je compleet over te geven aan het proces. Dit is zeker iets wat ik meeneem in de toekomst, kunst maken mag leuk zijn!

Wat voor soort onderzoek heb je uitgevoerd tijdens je afstuderen en wat waren de meest opmerkelijke bevindingen?
Mijn onderzoek begon in de vakantie voor het afstudeerjaar met een vraag die plots in me opkwam: huilen vogels als ze het nest verlaten? Ik kon de vraag niet van me afschudden, het bleef in mijn hoofd hangen. Ik koppelde het vogelnest aan een huis en gezin, en vogels aan vrijheid. Ik onderzocht generationele trauma en wat de samenhang hiervan was met kunst. Louise Bourgeois stond centraal in mijn onderzoek naar de samenhang van trauma en kunst, een kunstenares die in haar lange carrière veel werken maakte over haar emotionele worstelingen en trauma’s in het gezin. Ook heb ik veel geleerd van de interviews die ik gehouden heb met medestudenten. In het beeldend proces voelde ik aan dat ik een andere wending op moest gaan, omdat ik me niet meer wil vast laten houden door het verleden. Ik kwam uit bij de cocon, de cocon is iets wat je zelf maakt, waarin je je afzondert om te transformeren. De metamorfose kan alleen plaatsvinden als je je kwetsbaar opstelt, en bereid bent om achter te laten wat je vasthoudt. De verandering van mijn project was mijn grootste bevinding, dat ik het onderwerp van slachtofferschap naar eigenaarschap heb gemaakt.

Met welk materiaal werk je voornamelijk in jouw beeldende praktijk en waarom kies je voor dit materiaal?
Ik werk graag met textiel, zoals haken, breien, weven en borduren, dit is iets wat al generaties in mijn familie zit. Het materiaal verbindt me met de vrouwen van mijn familie, mensen die er niet meer zijn. Ik werk ook graag met (olie)verf, daar kan ik mezelf compleet in kwijtraken voor uren. Het combineren van textiel en verf is ook iets wat me interesseert, mijn schilderijen krijgen een nieuwe betekenis als ik erop borduur.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 27 juni 2025

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.