Monique de Olde

Hoofdloos

is werk van Monique de Olde dat bestaat uit 2 onderdelen. Graag wil ik de kijker meenemen in mijn hoofd om ook de rust te ervaren die door haar gevonden is, bestaande uit 2 onderdelen. Deel 1 is het ijzerwerk, om door vormen heen te kijken ontdekt de kijker het eigen gemaakte landschap van Monique. Vier vormen die men kan draaien om naar een landschap te kijken. Onderdeel 2 bestaan uit 3 hangende vormen van gevilte wol. Deze vormen zijn gebaseerd op de wolken die altijd met haar meegaan als ze buiten is en de grootte zijn bepaald door de ruimte die in Monique haar hoofd nodig zijn om rust te krijgen.

Mijn hoofd zit vol. Er kan even niets meer bij.

Soms is de aanwezigheid van bepaald materiaal in mijn hoofd geen crisis, en op sommige momenten ineens wel. In mijn geval valt het soms zwaar, maar het geeft wel aan dat gebeurtenissen van buitenaf onrust en chaos veroorzaken in mijn hoofd. Je staat buiten jezelf en je hebt je hoofd nodig om situaties te reguleren en in de hand te krijgen. Om weer ruimte in mijn hoofd te krijgen, ga ik naar buiten en kom in beweging. Hierdoor ontstaat er rust en ordening, waardoor ik mijn ideeën vorm kan geven. Even buiten mijn hoofd zijn.

Om te benadrukken dat je je niet jezelf voelt omdat je op een of andere wonderbaarlijke manier in staat bent om je hoofd boven water te houden tijdens een ongeëvenaarde crisis. (Wolde ten, 2021)

IK ZOU BEST WEL
EENS NIET AAN JE
WILLEN DENKEN,
HEUS.
MAAR JE BENT ALS
WOLKEN EN BUIEN
REGEN. DIE HOU JE
OOK NIET TEGEN.
IK HEB GEEN KEUS.

Het landschap in mijn hoofd ontstaat door ruimte die ik maak door naar het landschap buiten te kijken. Ik gebruik de onrust van verschillende gedachten in mijn hoofd door werk te maken, nadat ik buiten ben geweest en het moment vastpak en meeneem in mijn hoofd.

De emotie is primair de gevoelde lichamelijke reactie (feeling of bodily changes), uitgelokt door de waarneming (perception) van een emotionerend object, of door enerverende gedachten. Volgens James is het onmogelijk emoties te hebben zonder lichamelijke veranderingen. Door het voelende lichaam ervaren we hoe de wereld ertoe doet voor ons. (Pott, 2013)

Door het contact met het oneindige kom je even je hoofd uit; buiten jezelf treden en zo krijg ik vrijheid om te voelen en te denken. Door lichamelijk in beweging te komen, komt mijn geest ook in beweging. De horizon verschuift met mij mee, die oneindigheid geeft mij genoeg ideeën over hoe mijn landschap mijn hoofd er uit gaat zien. Landschappen maken mijn werk tot lijnen, rondingen en de goede kleuren en de veranderingen die elke minuut voorbijkomt. Het gevoel dat je daarbij hebt; is het een mooi landschap, zijn de kleuren scherp, komen de donkere wolken dreigend op je af of is het een heldere lucht met een mooi zonnetje. Je gaat bij je zelf te rade waarom je dit ziet en wat het dan doet met je eigen landschap. De vertaling van het landschap in mijn hoofd naar werk is dat ik ruimte creëer met het mouleren van materialen, is daadwerkelijk de ruimte maken. Heel even mogen anderen in mijn hoofd kijken door te kijken naar mijn werk en verder niets. Ik mouleer op het lichaam, dat is buiten het lichaam, het uitdijende hiervan krijgt een abstracte vorm. Mouleren is voor mij een techniek om ruimte te maken om het lichaam, Het lijf staat hier los van. De ruimte gaat zijn eigen leven leiden doordat ik mijn werk ophang in de ruimte, hierdoor ontstaat vervreemding. Het werk zal kunnen wennen om buiten te zijn, in contact met min landschap.

Net als Lucy Orta werken wij alle twee op de grens van mode en kunst, bevrijd van bepaalde invloed van ruimte om het menselijke lichaam. DEFORM = VERVORMEN (Orta, 2007)
Draagbaarheid is ondergeschikt en kenmerkt mijn werk, mijn hoofd is nu leeg en krijgt ruimte.

Kijk met me mee, mee de ruimte in.

Bronnen
Wolde te, Ruud. Ziek gelukkig. Amsterdam: Lev, 2021
Thooft, Lisette. Kom uit je hoofd. Amsterdam: Boekerij, 2016
Pott, Heleen. Kb.nl/themas/filisofie/heleen-pott/de-emotietheorie-van-william-james. Filisofie.nl.2013. 16 oktober 2021. https://www.kb.nl/themas/filosofie/heleen-pott/de-emotietheorie-van-william-james
Orta, Lucy. Pattern book. London:Black dog publishing, 2007

 

 

 

View this post on Instagram

 

 

 

A post shared by MO○ART (@moniquedeolde_art)

‘CRISIS’ IN DE CREATIVITEIT

 Hoe kunnen we tijdens de beeldende kunstlessen creativiteit stimuleren bij de leerlingen van klas 1 Havo/VWO en TL op het Vechtdal College Dedemsvaart?

Vroeger ging ik altijd buiten spelen, alles wat je tegenkwam was om mee te spelen. Is het niet een plastic zak, een vergrootglas, een tak of de poes van de buren. Ik had de vrije hand om alleen of samen met vriendjes van niets toch iets te maken. Dit was een mooie tijd en die gedachte wil ik behouden om mijn creativiteit te onderhouden.

Mijn product

In de lessen beeldende vorming op het voortgezet onderwijs hoop ik samen met docenten meer creativiteit in de lessen te krijgen. In de periode dat ik het product heb kunnen testen zie ik ook dat de docenten vernieuwing kunnen gebruiken. Door elkaars lessen te bekijken leer je hoe je vernieuwing kan inbrengen in de fase dat leerlingen tot een idee moeten komen. Het middelbaar onderwijs is qua lesuren vluchtig en je hebt niet altijd de mogelijkheid om te experimenteren, nieuwe lessen ontwikkelen. Door mijn product te introduceren zal er meer mogelijk zijn om tot creativiteit te komen. Met mijn product hoop ik de docenten te helpen voor vernieuwing binnen de lessen en voor de leerlingen zal het een extra moment worden waarin ze hun extra creativiteit kunnen inzetten.

Persoonlijke kijk op de ‘Crisis’ van de creativiteit

Mijn hele leven bestaat veel uit dagdromen, spelen op het schoolplein, flierefluitend door het landschap willen lopen. Dit geeft mij mogelijkheden om soms dromerig te denken in verschillende situaties. Mijn gedachten willen nog wel eens verder gaan dan alleen appels tekenen in de tekenles. Dit verdwijnt niet maar het wordt een onderdeel van je eigen persoonlijkheid. Hier ben ik heel trots op.

Relevantie voor het onderwijs

In het voortgezet onderwijs zie ik een diversiteit aan basisniveau in cultuur waarmee ze binnenkomen in klas 1. In de opdrachten die gegeven worden zie ik dat ze een manier hebben om tot een idee te komen en ondanks deze tools lukt het leerlingen niet altijd hun creativiteit in te zetten. Om tot fantaseren, creativiteit, een vrije geest te komen hebben ze tools nodig en die wil ik hun graag geven. Hierin leren ze zichzelf beter te ontwikkelen, een onderzoekende houding kunnen aannemen en procesmatig te kunnen werken. Leerlingen zitten op een leeftijd dat ze zich wel veilig willen voelen en dan ook meer durven. Het zal een wisselwerking worden samen met de docent en de leerling. Het zal een aanloop krijgen om iedereen dezelfde gedachte te krijgen dat het fun is om te mogen fantaseren.  Vrijheid van denken en doen binnen een opdracht geeft mogelijkheden tot een goede ontwikkeling van de leerling. 

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 5 juli 2022

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.