Meggi Pols

Verbinding door ongemak

Je kent vast het gevoel wanneer je in een trein zit en dan plotseling stopt de trein of vertraging oploopt. Op dat moment raakt iedereen in de coupé met elkaar in gesprek. De omgeving wordt de uitlaatklep voor het ongemak dat de vertraagde trein veroorzaakt.

Als personen bevinden we ons in onze eigen fijne bubbel. Door de gestructureerde stad en openbare ruimtes bewegen we ons met gemak. We hebben daarom niet het gevoel dat we elkaar nodig hebben. Ik denk dat juist daardoor vervreemding ontstaat tussen mensen. Er is iets nodig om de bubbel door te prikken, zodat wij de confrontatie met elkaar aangaan. Ik denk dat ongemak een middel kan zijn voor verbinding. Ongemak associeer ik met zowel een figuurlijke als een fysieke grens waar je als persoon overheen moet. Wanneer je uiteindelijk over die grens heen bent, ervaar je achteraf opluchting en verbinding met je omgeving.

In mijn ontwerpen veroorzaak ik ongemak door fysieke drempels te plaatsen in een transitieruimte. Ik heb het dan niet over een letterlijke drempel zoals die bij een deur, maar het kan bijvoorbeeld een scherpe hoek zijn, een smalle gang of een oneffen vloer.

Mijn opgave voor het afstuderen is: ontwerp een transitieruimte die de mogelijkheid voor een gesprek biedt. Hiervoor heb ik het bestaand park Eekhout gekozen in Zwolle. Met mijn ontwerp geef ik het park een nieuwe functie: het is een plek om te rouwen over een verloren thuis.

Het gaat om het park als geheel, waarin meerdere ‘drempels’ zijn die symbool staan voor een andere rouwfase. Wanneer je er doorheen loopt krijg je een indruk van deze fases. De mogelijkheid doet zich voor om er een gesprek over te hebben. Het doel van het park is om de mogelijkheid te bieden om over dit soort verlies te praten.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 14 juni 2024

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.