Marijn Scherjon

(bet)ongetiteld

Mijn werk begint bij het beeld, niet bij het verhaal. Kunst hoeft voor mij niet uitgelegd te worden; het mag iets oproepen zonder dat je precies weet wat. Wat ik voel bij een werk, hoeft niet te zijn wat jij voelt.

Beton speelt een centrale rol in mijn praktijk. Voor mij symboliseert beton het systeem waarin we leven. Het is vaak hard, zwaar, onhandig. Het vraagt fysieke inspanning en weerstand. In die zin is beton een spiegel van wat het systeem ons soms oplegt: arbeid zonder ademruimte. Als maker moet ik het materiaal letterlijk temmen. Ik vecht ermee, zoals je ook met het systeem kunt worstelen.

Mijn werk is een ontmoeting tussen materiaal en betekenis, tussen beeld en ervaring. Ik combineer elementen die op zichzelf al iets oproepen, maar samen een sculpturaal verhaal vormen — een verhaal dat ik bewust openlaat.

Hoe breng jij jouw visie tot uiting in jouw werk?
Mijn werk begint bij het beeld, niet bij het verhaal. Ik geloof dat kunst niet per se uitgelegd hoeft te worden. Het mag iets oproepen zonder dat de kijker precies hoeft te weten wat. Wat ik voel bij een werk, hoeft niet hetzelfde te zijn als wat jij voelt — en dat is juist de kracht ervan. 
Mijn visie is dat kunstwerken in staat zijn zelf een verhaal te vertellen. Als kunstenaar voel ik niet de noodzaak om een specifieke betekenis aan de toeschouwer op te leggen, ook niet wanneer het werk voor mij persoonlijk wel een verhaal of betekenis heeft. Ik creëer een werk dat voor mij betekenisvol is, en geef vervolgens het beeld de ruimte om zijn eigen verhaal te schrijven. 
Ik vind het belangrijk dat de toeschouwer zijn of haar eigen kennis en verbeelding gebruikt om het werk te interpreteren. Wanneer een werk als humoristisch wordt ervaren en dat ertoe leidt dat mensen het met een goed gevoel herinneren, dan beschouw ik mijn missie als kunstenaar als geslaagd. Een werk mag een gevoel oproepen — welke vorm dat gevoel ook aanneemt, alles is goed.

Wat voor soort onderzoek heb je uitgevoerd tijdens je afstuderen en wat waren de meest opmerkelijke bevindingen?
Tijdens mijn afstuderen heb ik beton onderzocht als zowel materiaal als (sociaal)maatschappelijk fenomeen. De lading die beton door de eeuwen heen heeft gekregen, is nog altijd voelbaar in onze straten. Mensen groeien op, volledig omgeven door de bescherming van betonnen muren. Binnen diezelfde muren voltrekt zich zowel het begin als het einde van levens. Het onzichtbare vertrouwen dat wij dagelijks in beton leggen, is niet alleen krachtig, maar soms ook gevaarlijk. Overwoekert al dat beton niet wie we in wezen willen zijn?

Met welk materiaal werk je voornamelijk in jouw beeldende praktijk en waarom kies je voor dit materiaal?
Beton — een onhandig, zwaar en grof materiaal. Ooit ben ik het gaan gebruiken, waarom weet ik niet meer. Wat ik wel weet, is dat ik het een enorm verhalend materiaal vind, dat ondanks al zijn logheid toch verrassend flexibel is.
Het is bovendien essentieel om echt een relatie aan te gaan met beton. Doe je dat niet, dan vloeit het letterlijk uit je mal en kan het je hele werk vervuilen of vernietigen.
Ook zie ik een sterke verwantschap tussen onze maatschappelijke wereld en beton. Daarnaast werk ik altijd samen met alledaagse objecten en menselijkheid.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 27 juni 2025

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.