Ga naar de hoofdcontent Pijl naar rechts pictogram

Marianne Dekkinga

Docent Beeldende Kunst en Vormgeving deeltijd
Bachelor
Marianne-beings groepsfoto - Marianne Dekkinga-928 kb
Marianne Dekkinga
ik hou van kunst én ik hou van leren
en wat als je dat samenbrengt?

ik hou ervan over de wereld te dwalen. Het op weg zijn, onbekende werelden ontdekken. Door oude en nieuwe landen, tussen lokale bevolking, door de natuur. Kleur en geur van een landschap; de ongrijpbaarheid van vogels, de oneindigheid van de zee. Wind door mijn haren, zon op mijn huid. Verder en verder, niet wetend wat achter de volgende heuvel wacht.

Ik hou van leren. De horizon verkennen, mijn wereld groter maken. Ik wil weten. Hoe werkt iets? Waarom doen mensen wat ze doen?

Voor mij houdt leren en ontwikkelen nooit op. Zelf ervaren, maar evenzo in het begeleiden van een ander in een ontwikkelproces. 

Voor mij is kunst de ontdekkingstocht waarin beiden samenvloeien. Spelend met mijn verbeeldingskracht, of juist een ander leren kijken tot achter de horizon

In mijn werk zoek ik een lichte kant van het leven om ook een ander uit te nodigen om te dwalen. Met een speelse blijheid wil ik verrassen, verwonderen. Ik hou van kleur, van licht. van beweging.

Met mijn Beings in Wonderland onderzoek ik het verlangen om op pad te gaan. Niet om ergens aan te komen, maar om op weg te zijn. Onderweg.

De Beings: wezentjes van keramiek, met een mat wit lijf uniform gekleed in een glanzend groene cape met dito hoofddeksel. Ze blinken niet uit in keramische perfectie, maar voor mij kloppen ze,  in hun imperfectie met hun barstjes en ongelijkmatigheden en passend bij het verhaal wat me voor ogen staat.

De beings staan voor mij als spiegels voor de menselijke ziel. Als mensen die dromen en zich met verbeeldingskracht kunnen verplaatsen in een parallelle wereld. Soms alleen, soms in interactie met elkaar. Met het verlangen op weg te gaan. Niet het gaan zelf, maar slechts het verlangen, dat sterker is dan de daadwerkelijke actie.

Daarom ook geen beweging, geen geluid of film. Door de verstilling van de wezens in hun tocht naar nergens wil ik hen in verwondering laten spreken. Want het doel is geen eindbestemming; het doel is de reis zelf.  Met deze beings wil onszelf een spiegel voor te houden voor onze somtijds eigen onbenulligheid en om daar misschien wel de draak mee te steken. Want wat doen we hier eigenlijk? Waar maken we ons zo druk om?

Kun je dichter bij jezelf komen als je jezelf buiten jezelf plaatst?  Naar een plek waar ruimte is voor meerdere identiteiten?

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 12 juni 2023

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.