Luca Woudenberg

Aardappeldialoog

Een gesprek tussen lichaam en het aardappellichaam. Sporten, diëten, afvallen, aankomen, ouder worden en sterven al deze verschillende staten van ons lichaam die allemaal beoordeelt en veroordeeld worden en hoe zorg je voor een ander perspectief? Ons lichaam toont sporen van deze veranderingen, het wordt gemarkeerd door ons leven en toont wat wij allemaal hebben meegemaakt en doorstaan. Toch zien wij dit vaak als gebreken, verbeterpunten en zelfs schaamtelijk. Door deze lichamelijke staten aan te tonen via abstracte vormen gebaseerd op aardappels creëer ik een afstand van het lichaam om dit op een andere manier te observeren.

De aardappel is een product dat wij in verschillende vormen gieten, gebruiken en verwerken. Altijd aangepast aan onze idealen, ondergewaardeerd in zijn originele vorm. In vele manieren komt dit overeen met hoe mensen omgaan met hun lichaam, als een ingrediënt of een tool om hun doel te bereiken. De aardappel wordt stamppot, puree of kroket en ons lichaam wordt sportfabriek, schoonheidsideaal of hervormd.

De gouden spikkels, het spel van kleuren, het overlopen van die kleuren, rijke vergane kleuren en een zacht fluweel kussen op een spierwit massief houten sokkel. Een begeleidende audio biedt inzicht in de gedachtegang van de kunstenaar, elke aardappelachtige een verhaal om te vertellen. Een glorificatie van onze onzekerheden.

Deze metaforische vormen komen voort vanuit de vorm van aardappels. Ik vergelijk de manier waarop we naar ons lichaam kijken met de blik van een object, de manier waarop we kijken naar imperfecties, idealen en gebruiksmanieren.

Metaforen zijn belangrijk voor mij in mijn kunstenaarschap. Het biedt een laag bescherming, het zet een stap tussen mijn kwetsbaarheid en het publiek. Ook vind ik het belangrijk dat er meer te zien is als je langer kijkt en onderzoekt, ik wil niet in een opslag alles blootleggen. Ik kies bewust voor huidskleuren als verwijzing naar mensenlichamen, verbrande metalen staan voor de aantasting door tijd en andere omstandigheden, de manier waarop het werk gepresenteerd is zet een toon bij het werk, tot in het laatste detail zijn er bewuste keuzes gemaakt.

De opzet van het werk, de tentoonstelling met sokkels, verheerlijkt het werk en past bij de serieuze toon van het onderwerp. Het voyeuristische aspect van een tentoonstelling van lichamen en het bewust belichten van onzekerheden, dat zou het publiek aan het denken kunnen zetten over hun eigen lichamen.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 7 mei 2025

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.