Kyra Smit

Hier, bijna

In dit werk onderzoek ik de betekenis van ‘thuis’. Na mijn verhuizing van Zuid-Afrika naar Nederland, en het vele verhuizen binnen beide landen, voelde ik steeds het verlangen om ergens te landen. Met kwetsbare, wortelachtige vormen die zich vastklampen aan huiselijke objecten laat ik zien hoe dat verlangen zich uit. De vormen kruipen door meubels, slingeren zich eromheen — alsof ze zoeken naar houvast, naar oorsprong. Ik voel verwantschap met dat beeld. 
Tijdens het maken ontstond langzaam de betekenis van het werk: thuis is niet altijd een vaste plek, maar iets waar je in groeit. Het gaat niet alleen om een fysieke plek, maar ook om de gevoelens van veiligheid, geborgenheid en verbondenheid die we ermee associëren. Misschien herken je dat. Waar voel jij je thuis? In een ruimte, een geur, een herinnering, bij iemand? 
Met dit werk nodig ik je uit stil te staan bij wat ‘thuis’ voor jou betekent — en hoe dat gevoel ontstaat. 

Wie ben jij als Artist Educator?
Als Artist Educator zie ik kunst als een krachtig middel om te verbinden, te verkennen en te voelen. Binnen mijn educatieve praktijk wil ik leerlingen op de middelbare school al op jonge leeftijd meegeven wat de waarde van kunst is — niet alleen als expressievorm, maar ook als manier om na te denken over jezelf en de wereld. Kunst biedt een veilige ruimte waarin emoties een plek krijgen, waar vragen gesteld mogen worden en waar het soms mag schuren.
Ik zie hoe sommige van mijn leerlingen intuïtief kunst gebruiken om iets uit te drukken wat ze misschien nog niet onder woorden kunnen brengen. Dat raakt me, en dat motiveert me. Voor mij is kunsteducatie niet alleen kennisoverdracht, maar ook het aanleren van gevoeligheid, verbeeldingskracht en kritisch denken. Kunst leert je kijken, voelen en verbinden — en ik zie het als mijn taak om die ruimte binnen het onderwijs open te houden.

Hoe breng jij jouw visie tot uiting in jouw werk?
Mijn maakproces begint vaak zonder een vastomlijnde betekenis. Ik werk intuïtief: ik volg een gevoel, een materiaal, een vorm — en pas gaandeweg ontstaat er betekenis. Mijn werk groeit met mij mee. Soms vertrek ik vanuit een concept om wat houvast te hebben, maar ik merk dat ik me veel meer verbonden voel met mijn werk wanneer de betekenis zich tijdens het proces ontwikkelt. Juist in die openheid ontstaat ruimte voor ontmoeting en gelaagdheid. Mijn visie leeft in die tussenruimte: waar het fysieke en het emotionele elkaar raken, en betekenis ontstaat zonder dat die van tevoren vastligt.

Welke stage heb je gelopen en welke waardevolle lessen heb je hieruit gehaald die je toepast in je professionele praktijk?
Ik heb een LIO-stage (Leraar In Opleiding) gelopen op Het Stormink in Deventer en gaf handvaardigheid aan leerjaar 1 en 2. Wat ik in deze periode als ontzettend waardevol ervaar — en wat ik meeneem in mijn professionele praktijk — is hoe belangrijk het creatieve proces is. Natuurlijk werken leerlingen toe naar een eindresultaat, maar voor mij ligt de nadruk op wat er tijdens het maken gebeurt.
In het maakproces komen leerlingen zichzelf tegen. Ze leren omgaan met frustratie, proberen nieuwe dingen uit, denken buiten de gebaande paden en ontdekken hun eigen voorkeuren en manieren van werken. Maar misschien wel het meest bijzondere: er ontstaat in een beeldend vak ruimte voor wie zij zijn als persoon. In tegenstelling tot veel andere vakken staat hier niet het juiste antwoord centraal, maar de leerling zelf. Ze mogen helemaal met zichzelf bezig zijn — met hun ideeën, hun emoties, hun verbeelding. Dat maakt kunstonderwijs voor mij zo betekenisvol.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 24 juni 2025

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.