Julia Visser

De tijd

Gaat altijd

In ontastbare stilte

Van mens tot mens

 

We zien het gebeuren

Het is alweer weg

Ruisende rokken

Zachte voetstappen

 

Een diep besef

Wat beweegt ons?

Wat zet ons stil?

 

Een stompje grafietpotlood en een vreemd boekje, voor een paar cent uit de mediatheek meegenomen. Uit die twee dingen is mijn werk ontstaan. Zwart-wit beelden op iedere pagina. Allemaal even ongrijpbaar als veelzeggend.

 

Ik tekende over een foto heen en merkte algauw dat mijn tekening op een vreemde, maar aangrijpende manier ging samenwerken met de beelden er onder.

 

Dat sprak me aan en ik maakte meer tekeningen over bladzijden. Ik werkte het hele boekje door en zo ontstond een serie van figuren in ruimtes.

 

Aan het boekje en het stukje grafietpotlood had ik niet genoeg, dus maakte ik op tekenpapier grotere houtskooltekeningen. Ook daarin begonnen zich series te vormen. Ik tekende, en ik tekende, en ik tekende. Ik haalde weg en vulde aan. Ik zoomde in en vergrootte uit. Zo werd een wand gevuld... Een verzameling beelden uit een verstilde tijd. Verlangende figuren in ruimtes.