Julia Koster

Van Ruis tot Ritme

Een patroon dat zich in oneindigheid kan herhalen. Een patroon dat ontstaat vanuit het denken met mijn handen. Een wisselwerking tussen handelen, en voelen wat mijn materiaal - de stof, nodig heeft.
Voorbij mijn lichamelijke grenzen, blijven de vormen groeien tot het de omgeving overwoekerd, zoals het maakproces mijn lichaam overneemt.
Ik verlies mijzelf in het ritme, in de herhaling, in de toewijding aan het materiaal.
Wat begint als een rituele handeling, ontwikkelt zich tot een fysieke meditatieve staat, waarin ik besta via het maken.

Welke stage heb je gelopen en welke waardevolle lessen heb je hieruit gehaald die je toepast in je professionele praktijk?
Tijdens mijn stage op basisschool de Mariënborn, heb ik geleerd om de taal van kunst te vertalen naar een vorm die begrijpend en interessant is voor kinderen. Wat ik zal meenemen in mijn praktijk, is hun prachtig vermogen om op een vrije, fantasierijke manier te denken, zonder begrenzing. Opdrachten over kunstenaars werden gecombineerd met hun ervaringen uit het dagelijks leven. Dit weten de kinderen goed te verbinden door te fantaseren en maken zo ruimte voor een speelse diepgang. Deze ervaring heeft mij doen inzien hoe belangrijk fantaseren is, ook voor volwassenen -niet alleen als ontsnapping, maar als bron van vernieuwing. Dat neem ik mee naar mijn praktijk, en mijn dagelijks leven.

Wat voor soort onderzoek heb je uitgevoerd tijdens je afstuderen en wat waren de meest opmerkelijke bevindingen?
Tijdens mijn afstuderen heb ik onderzocht of het ervaren van een gevoel van zelfverlies tijdens het maken bijdraagt aan diepgaandere kunst en een sterkere reactie bij de toeschouwer. Uit mijn onderzoek bleek dat een intensieve overgave aan het maakproces door de kunstenaar daadwerkelijk invloed kan hebben op hoe het werk wordt ontvangen. Wij nemen als kijkers onbewust emoties over wanneer we naar kunst kijken. Een werk dat voortkomt uit een diepgaand en oprecht proces, kan daardoor bij de toeschouwer ook een diepere beleving oproepen.
Natuurlijk is elke kunstenaar én elke toeschouwer uniek, maar het is een mooi idee dat de verbondenheid die je als maker voelt met je werk – de uren, de overgave, het zelfverlies – voelbaar kan zijn voor degene die ernaar kijkt.

Wat zijn jouw ambities als Artist Educator? Wat wil je bereiken in je verdere loopbaan?
Als Artist Educator wil ik mij blijven inzetten voor het werken met kinderen en jongeren. Hun openheid en verbeeldingskracht blijven inspirerend. Mijn ambitie is om jongeren die tussen wal en schip vallen te begeleiden, en een extra steuntje in de rug te kunnen bieden. Via kunst en creativiteit wil ik hen handvatten bieden om zichzelf te uiten, te ontdekken en te versterken.
Tegelijkertijd blijf ik mij als maker ontwikkelen. Ik hoop nog veel werk te kunnen maken, bij voorkeur ook in samenwerking met andere kunstenaars. Die uitwisseling van ideeën, materialen en energie werkt voor mij enorm inspirerend en motiverend. Mijn loopbaan zie ik dan ook als een balans tussen individueel makerschap, collectieve betrokkenheid, en een stukje zorg voor de jongeren die dat hard nodig hebben. 

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 27 juni 2025

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.