Jesse Monteiro

SPACE BETWEEN LIFE AND DEATH 

Visie

Ik heb als ontwerper gemerkt dat als ik open sta in een project, het moeilijker verloopt, dan wanneer ik een probleem/ vraagstelling krijg. Dit komt denk ik, doordat ik mensen helpen altijd al leuk heb gevonden. En dan niet zomaar helpen, maar helpen bij serieuze kwesties over je werk of leven. Daarnaast zie ik mezelf, en mijn medestudenten ook, als de eeuwige student. Ik heb vele interesses en als het zou kunnen zou ik dan ook voor alles een studie oppakken. Dit is de reden dat ik op zoek ging naar een onderwerp dat ver bij mij vandaan lag, zodat ik daar meer over kon leren en begrijpen. Toen kwam ik euthanasie tegen, wat nogal een zwaar thema is. Maar wel een onderwerp waarbij er veel aandacht wordt besteedt aan het juridisch gedeelte. Er is weinig aandacht voor het rouwproces en de locatie waar de euthanasie plaatsvindt. 

Door contact op te nemen met mevrouw Van Liempd, ervaringsdeskundige, bleek dat er inderdaad een probleem is in de huidige situatie. Doordat euthanasie vaak in een vertrouwde omgeving plaats vindt, associëren veel mensen die gebeurtenis met het huis. Hierdoor ontstaat er stagnatie in het rouwproces. Vanuit haar ervaring en onderzoek, werdthet voor mij duidelijk dat dit wel een onderwerp is waar ik aan zou willen werken. Niet om het op te lossen, maar om een begin te maken naar een betere toekomst voor deze situatie. Zonder afbreuk te doen aan de behoefte van geborgen- en vertrouwdheid, heb ik een omgeving ontwikkeld waarin aandacht is voor alle facetten van afscheid nemen. Hierdoor blijft de plek waar geleefd is, een plek van herinneringen aan het leven en minder aan de dood.   
  
Zo is er plek om rustig te overlijden en een ruimte voor de nabestaanden, om in de uren na het verlies, een gezonde start te maken met het rouwproces. In die ruimte geef ik aandacht aan alle fases van het rouwen. Extra aandacht gaat uit naar de fase waarbij de nabestaande, pas later in het rouwproces, weer terug kan associëren op hetgeen zij hebben gezien, gevoeld en meegemaakt.  

Deze situatie heeft mij laten nadenken over mijn toekomstplannen. Ik ben iemand die een 5- en een 10-jarenplan heeft. Daarin stond dat ik na deze opleiding een jaar pauze zou nemen om in het veld te werken om ervaring op te doen en om te kijken of dit vak iets voor mij is voor de komende 10 jaar. Maar aangezien ik nu zo comfortabel ben en wel in een soort flow zit, overweeg ik om toch maar door te studeren. Ik weet dat in de Bachelor Interieurarchitectuur meer tijd krijgt voor je projecten en dat is toch wel fijn aangezien ik dan meer uit mijn projecten kan halen. Ach, we gaan het zien. 

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.