Ga naar de hoofdcontent Pijl naar rechts pictogram

Jacqueline Kerssens

Docent Beeldende Kunst en Vormgeving
Bachelor
Jacqueline_Kerssens
Jacqueline Kerssens

Eindwerk

Control-Alt-Delete 

Ongeluk en lijden zijn van de orde van het geheim, van het onbekende en het verborgene. Is het hebben van Alzheimer dementie ook van de orde van het geheim? Wat overkomt je als je deze vorm van dementie krijgt? Wat word je je gewaar? Wat komt er op je af? Ik pretendeer met mijn werk niet in de huid van de persoon met Alzheimer te kruipen of de waarnemer dit te laten doen. Immers, mijn voorstellingszin doet een beroep op mijn eigen reflexen en niet die van de ander. Na het doen van artistic research op het gebied van Alzheimer, is er een verbeelding in vilt door mij tot stand gebracht. Met deze verbeelding wil ik het proces van Alzheimer in beeld brengen. Bewustwording van de impact van deze ziekte creëren bij de beschouwer, laten voelen hoe tastbaar maar tegelijkertijd ontastbaar het ziektebeeld is en zodoende een indruk achterlaten. 

Scriptie

Inzichtelijk Singer

 ‘Waarnemen is de smaak van de appel, de geur van de zee, de bekoring van de lente, het leven van de stad, het gevoel van de liefde en zelfs het praten over de onmogelijkheid van de liefde. Ons zelfbesef, het besef van een ik dat zelfstandig bestaat, begint en eindigt met onze waarneming. Het is niet zozeer het lichamelijke einde dat we vrezen als wel het einde van de waarneming. Als we zouden weten dat we na de dood van het lichaam de wereld om ons heen konden blijven waarnemen, zou dat voor velen een grote troost zijn. Want alleen door waarneming kunnen we het leven zelf en de levenskracht ervan ervaren (Lotto, 2017).’

 

In het kader van educatief afstuderen, het eigen interessegebied én een baan als museumdocent bij Singer Laren, heb ik gezocht naar een onderwerp dat zich binnen de muren van dit museum kan afspelen.  Het museum wil inclusiviteit bieden en zodoende gastvrijheid verlenen aan meerdere doelgroepen.

 Vanuit mijn eigen interesse en ontwikkeling op het beeldend vlak, kunst die waar te nemen is vanuit meerdere zintuigen, waardoor het verhaal achter het werk sterker binnenkomt, sluit deze ontwikkeling aan bij de eigen praktijk. Het onderzoek gaat gelijktijdig op met de ontwikkeling van het eigen werk voor het beeldend eindexamen en interfereert zodoende met dit werk. De ervaring die ik met het één opdoe komt ten goede aan het andere. Het werken met de doelgroep, mensen met een beperking, fascineert me. Hoe kunnen we elkaar iets leren en van elkaar leren? Ik hoop dat ik aan de hand van de ontwikkeling van de activiteit in het museum hieraan een bijdrage kan leveren.

Visie

 Ben ik iets vergeten?

Met mijn werk ‘Control-Alt-Delete’ wil ik onder je huid kruipen. De huid is een bijzonder zintuig. Zeer gevoelig, maar tegelijkertijd zeer elementair en niet kennisgericht. Het is het zintuig voor het gewaarworden van wat onmiddellijk nabij is. Van weerstand/aanwezigheid en leegte/afwezigheid, warm en koud, zacht en hard. Het vilt, als statement, kan gezien worden als antwoord op de vraag van de huid.

Scenes van ongeluk, lijden en verwarring houden onze blik vast. Omdat men wil zien en de waarheid weten. In het werk, letterlijk staand in het werk, wordt de waarnemer zich bewust van de eigen constitutie, de eigen levensprocessen. Daar komen wrijving en schuring aan te pas. Het gehoor als zintuig en de plaats in het lichaam waar de audio wordt waargenomen, zal er voor zorgen dat het werk onder de huid gaat zitten. Een primitieve zelfervaring van het interne lichaamsgevoel dat nog niet gestructureerd is door een gesocialiseerd lichaamsbeeld, de spiegel of de blik van de ander. Wat overkomt je als je Alzheimer dementie krijgt? Wat word je je gewaar? Wat komt er op je af? Ik pretendeer met het werk niet in de huid van de persoon met Alzheimer te kruipen of de waarnemer dit te laten doen. Immers, mijn voorstellingszin doet een beroep op mijn eigen reflexen en niet die van de ander.

Het werk ‘Control-Alt-Delete’ waarvan de titel verwijst naar de steeds groter groeiende groep van mensen met dementie, is een verbeelding van de fasen van het verloop van de ziekte, waarmee ik bewustwording voor de impact van deze ziekte wil creëren. Sta stil bij een steeds kleiner wordende wereld en laat je meevoeren in de beleving. De tastbaarheid van het materiaal laat een intieme omgeving ontstaan. Materiaalkeuze en boodschap komen op deze manier samen in een esthetisch beeld. Mogelijk kunnen woorden overbodig zijn en is de ervaring voldoende om het werk in je op te nemen.

Geïnspireerd door beelden van Berlinde de Bruykere en het oeuvre van Magdalena Abakanowicz, waarin leven en lijden centraal lijken te staan, heb ik het eindbeeld ontwikkeld. Ik heb er van genoten hun werk te bestuderen. Gedurende de opleiding groeide bij mij het besef dat ik met behulp van mijn werk bewustwording kan creëren voor medische vraagstukken. Vanuit mijn beroep als logopedist een interessant gegeven. Docent- en kunstenaarschap gaan daarbij hand in hand en wil ik in de toekomst blijven combineren op de ingeslagen weg.

 Doel

Ik ben zoekende naar de reactie van de beschouwer. Komt het werk binnen? Kruipt het onder de huid? Wordt mijn bedoeling met het werk duidelijk? De zintuigelijke waarneming, anders dan alleen per visus kan een andersoortige indruk van het werk opleveren. Graag hoor ik naderhand van mijn bezoekers welke indruk het teweeg heeft gebracht om zodoende nieuwe ontwikkelingen door te voeren. Ook zou ik het werk onder de aandacht van de Alzheimer Vereniging willen brengen. Dit is een vervolgstap op het afstuderen bij Artez Zwolle.

Ambitie

Homo Ludens, ik hang erg aan het beeld van de spelende mens. Nu het einde van de opleiding nadert, verken ik de omgeving naar nieuwe mogelijkheden om mezelf te blijven ontwikkelen. Momenteel is dat een cursus verhalen vertellen, welke goed kan worden ingezet bij mijn werk als museumdocent bij Singer Laren.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 11 juni 2021

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.