Filip van Eeckhoutte

"Een sculptuur over een docent beeldende vorming in de zestiger jaren (mijn vader), het uiteenvallen van zijn herinneringen daaraan door dementie en de hoop gevestigd op een nieuwe generatie. "

Een doek met daarop voorbereidingen voor lessen beeldende vorming uit de jaren zestig van de vorige eeuw. Ze zijn afkomstig van mijn bejaarde vader. Hij is dement. Wie hij was en waar hij voor stond, weet hij niet meer. 

Voor de doek hangt een aantal werkjes van zijn leerlingen die toen een jaar of 14 moeten zijn geweest en nu dus ruim in de zeventig. Op de voorgrond verrijst een nieuw werk; mijn schildering van mijn jongste zoon (22), ook een kunstenaar. 

Dit werk toont hoe destijds de lessen beeldende vorming degelijk werden voorbereid, met veel aandacht voor vaardigheid en nauwkeurigheid. Merk op dat mijn vader rücksichtslos in het rood een punt gaf en her en der ook een opmerking. 

Het geheugen van mijn vader valt uiteen en verdwijnt zienderogen in totale vergetelheid, en met hem vervliegt ook het werk van zijn toenmalige leerlingen. Het laat de vergankelijkheid zien en beoogt een gevoel van weemoed op te roepen.  

Maar het werk geeft ook hoop; hoop dat het leven van mijn vader zinvol is geweest. Uit zijn nalatenschap zijn via opvolgende generaties nieuwe vormen van creativiteit voortgekomen.

Beeldend werk: "Tot ik uiteenval."

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 4 juli 2023

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.