Eva Dongelmans

Een traject waarop de mens langzamer beweegt

Scriptie

Het gemis aan levendigheid in een versnellende maatschappij

Het eerste wat ik doe als ik wakker word, is kijken hoe laat het is. Hoe laat is het nu eigenlijk? De tijd bepaalt ons leven en laat ons continue versnellen. Het lijkt wel of we blijven steken in een play-forward-knop.  

In de afgelopen twintig jaar zijn voetgangers in steden zich gemiddeld 10% sneller gaan voortbewegen. Ze verhogen hun snelheid in een alarmerend tempo. Een voorbeeld hiervan zijn voetgangers die oversteken richting de Westminster Bridge in Londen. De menigte die wacht tot het stoplicht groen wordt en het tikkende geluid zich weer versnelt, zodat de voetstappen in beweging komen. Kunnen we deze snelheid niet voor even stopzetten? Het beeld van Martin Roemers kan dit voor een paar seconden op het moment dat de camera de flits maakt. Het laat ons heel even de werkelijke ruimte zien. Echter gaat de versnelling daarna weer door.

We verplaatsen ons de hele dag door, sneller en sneller. In de haast van deze verplaatsing verliezen mensen hun relatie met de stedelijke ruimte om hen heen. In deze scriptie doe ik onderzoek naar de vraag: Hoe kan de mens tot vertraging komen binnen de huidige stedelijke systemen?

Visie

Het eerste wat ik doe als ik wakker word, is kijken hoe laat het is. De tijd is van invloed op ons leven en laat ons continue versnellen. Het lijkt wel of we blijven steken in een play-forward-knop.

Uit onderzoek blijkt dat de afgelopen twintig jaar voetgangers in steden zich gemiddeld 10% sneller zijn gaan voortbewegen. Ze verhogen hun snelheid in een alarmerend tempo. De stroom mensen. Verplaatst zich. Steeds. Snel. Snel. Snel en sneller. De voetstappen razen voorbij. In de haast van deze verplaatsing verliezen mensen hun relatie met de stedelijke ruimte om hen heen: hun omgeving.

De huidige routes hebben mede onder invloed van moderne transportmiddelen de neiging om de route zelf van weinig waarde te laten lijken. Ze zijn uitsluitend gericht op het behalen van de bestemming. Wij kunnen ons uiterst snel verplaatsen, maar we gaan voorbij aan de ervaring die het traject kan bieden. Ik ben op zoek naar een langzamere ervaring.

Met mijn afstudeerproject ontwikkel ik een wandel- en fietsroute langs het IJ in Amsterdam-Noord. Een traject waarop de mens langzamer beweegt. De infrastructuur is er om de wandelaar en de fietser af te leiden van de directe lijn naar de bestemming. Daardoor kunnen we binnen het stedelijk landschap vertragen. De route leidt ons langs veranderde landschappen die een nieuwe gewaarwording geven van de omgeving. Je wandelt over paden die soms even van richting veranderen, soms bevind je je dichtbij het water en hoort de golven tegen de kade slaan, je loopt verder en verder, je wijkt even af en kijkt terug in de richting van de stad en de route vervolgt zich…

Doel

Ik hoop dat je als lezer nu je schoenen aantrekt, naar buiten loopt, je snelheid langzaam verlaagt en je laat meeslepen door de kracht van de omgeving, de ruimte.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 20 juni 2023

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.