Dean Peiniger

Immaka

De inuit versterken met de belofte van een mogelijkheid

Immaka is een Groenlands woord dat betekent:

“misschien,” “wellicht,” of “mogelijk.”

Het drukt onzekerheid, mogelijkheid of beleefde terughoudendheid uit. Vaak gebruikt in plaats van een direct bevestigend antwoord, is immaka een subtiele maar diepgewortelde culturele manier om iets te erkennen zonder te claimen dat men controle heeft over de uitkomst.

De aanleiding voor dit onderzoek is de complexe existentiële crisis waarmee de Inuit worden geconfronteerd, met name onder jongeren in Tasiilaq. Tijdens het vooronderzoek is er een diepgaande analyse van de historische, economische, culturele en sociale context van Groenland gemaakt. Er is gekeken naar de impact van kolonisatie, de gevolgen van centralisatiebeleid en de uitdagingen van modernisering. Tevens zijn traditionele Inuitbouwprincipes en plaatsgebonden gewoontes bestudeerd om een dieper begrip te krijgen van hun relatie met het landschap.

Waaruit de centrale onderzoeksvraag: “Hoe ziet een plek eruit die is ontworpen om de identiteit en gemeenschap van de Inuit te versterken?” is ontstaan.

De locatie Tasiilaq is gekozen omdat de geschetste problematiek hier zichtbaar samenkomt en potentie biedt voor een gerichte architectonische ingreep. De belangrijkste bevindingen tonen aan dat de huidige maatschappelijke problemen in Groenland voortkomen uit een botsing tussen traditionele Inuit-waarden en westerse beleidsvoering. De nadruk op efficiëntie en rendabiliteit botst met de Inuit-opvattingen van verbondenheid en gemeenschap.

Om dit te verhelpen is een architectonische benadering die ook cultureel sensitief en participatief is van belang, om zo de veerkracht en het welzijn van de gebruiker te stimuleren. De conclusie van dit onderzoek is dat architectuur, in het herstellen van de verbinding tussen de Inuit en hun leefomgeving, hun identiteit de ruimte moet verlenen. Dit vereist in dit geval een ontwerp dat met seizoensaanpassingen, lokale materialen en de vernaculaire architectuur mee beweegt.

Het project ‘Immaka’ stelt een plek voor die als knooppunt het collectieve geheugen en de identiteit van de Ammassalik-Inuit kan vieren. De aanbevelingen omvatten het creëren van ruimtes die samenkomst faciliteren, het benutten van de kracht van vergankelijkheid en hergebruik, en het stimuleren van eigenaarschap. Zo bied architectuur niet alleen onderdak, maar ook een sociaal bindmiddel dat bij kan dragen aan het collectieve welzijn.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 21 oktober 2025

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.