Arthur Harshagen

Transformatie als inspiratie

Ik ben een speler, (nog) niet (echt) een maker. Mijn voorkeur gaat uit naar het spelen in producties waar ik enthousiast van word en waar ik graag samenwerk met anderen die me inspireren, zoals tijdens mijn stage. Ik hou van excentrieke personages, fysiek spel en grote transformaties, maar ook van tekst en dramatische situaties. Wanneer ik een connectie kan maken met mijn eigen existentiële onrust in de personages die ik speel, of wanneer het stuk dat ik speel me prikkelt, voel ik me het meest geïnspireerd.

Ik haal ook veel inspiratie uit films en het theater dat ik bezoek, het observeren van mensen op straat, mijn bijbaan en de ontmoetingen die ik daar heb, en zelfs uit feesten en dergelijke. Eigenlijk is alles constant een bron van inspiratie. Elke ontmoeting met iemand leert je wel iets over hoe mensen functioneren en hoe het leven in elkaar steekt. Ook de worstelingen met mezelf helpen me om steeds weer met nieuwe situaties en denkpatronen om te gaan, waardoor ik mezelf in nieuwe situaties kan plaatsen. Ik probeer me hiervan bewust te zijn en de moeilijkheden die ik in mijn leven tegenkom te zien als leermomenten. Op die manier wordt het leven ook nog een stukje draaglijker. ;)

Stage en scriptie

Mijn stage bij Jessie L'Herminez sloot perfect aan bij mijn ontwikkeling op de toneelschool. Ik speelde twee compleet verschillende, grotesk vormgegeven personages in de strakke vorm van de voorstelling en had minstens één scène met bijna alle acteurs uit het stuk. Mara van Vlijmen noemde de stijl "poppenkastiaans", dat vind ik een hele treffende term. Het is een prachtig stuk, een mozaïekvertelling, over twaalf dolende zielen die min of meer vastzitten in eenzelfde sleur van het leven waar je onopgemerkt in terecht kunt komen. Toch verlangen ze allemaal naar betekenis, veiligheid en een beter leven. Het stuk is grappig, maar tegelijkertijd ontzettend triest en buitengewoon goed geschreven door filosofe en schrijfster Dea Loher.

Hier had ik dus de kans om me te transformeren tot twee totaal verschillende personages, wat ik het leukste vind om te doen. Ik kon andere stemkwaliteiten aanspreken, op een andere manier bewegen en op een andere manier uit m’n ogen kijken. Ik kan me echt uitleven met dit soort personages. En het was ook een enorme uitdaging om opeens, naast vijf fantastische acteurs, zoveel verantwoordelijkheid te dragen op het podium.

Mijn scriptie gaat dan ook over transformatie, waarbij ik het concept probeer te verhelderen door in gesprek te gaan met ervaringsdeskundigen en onderzoek te doen. Ik heb de Meisner-techniek onderzocht en hoe Paul Dekker deze tegenwoordig onderwijst, ben dieper ingegaan op het boek 'Papieren lessen' van Frans Strijards en heb gesprekken gevoerd met Hans Croiset en René van 't Hof over het vormgeven van hun personages in de voorstelling 'Eindspel' onder regie van Erik Whien.

Mijn afstudeervoorstelling wordt een solovoorstelling van ongeveer 45 minuten, waarbij ik een tekst van Frans Strijards speel, genaamd 'Het Vierde Gezicht'. Frans zal ook de regie op zich nemen. Het wordt een scherpe, kritische en vlammende monoloog over een jurist en zijn positie in de situatie rondom de dood van een van zijn cliënten. Ik speel het in Arnhem, Nijmegen en Den Haag. Komt dat zien!

De toekomst

Om te beginnen wil ik gewoon veel ontdekken. Ik wil verder experimenteren met mijn eigen 'Harshagen-methode' en deze verder ontwikkelen om te spelen en ervaring opdoen in verschillende vormen van theater, film, televisie en stemacteren.

Ik heb ook veel dromen, doelen en wensen. Ik droom ervan om ooit te spelen in een grote AAA-game, net zoals Hannah Hoekstra dat deed in Horizon Zero Dawn, bijvoorbeeld. Zodra ik tijd en middelen heb, wil ik naar Amerika gaan om daar aan mijn taalvaardigheid te werken, lessen te volgen in acteren voor film en een netwerk op te bouwen. Het lijkt me namelijk fantastisch om internationaal te werken. En dat heb ik dit jaar voor het eerste gedaan, voor een commercial in Barcelona. Dat zorgde ervoor dat dit alles voelt alsof het binnen handbereik ligt.

Daarnaast zou ik de komende jaren graag verder willen ontdekken binnen het Nederlandse theater. Het lijkt me leuk om eens in een muziektheatervoorstelling te spelen waarbij ik mijn klarinet kan gebruiken en kan zingen, bijvoorbeeld. Ik wil ook graag de kans krijgen om in een productie van Erik Whien te staan. Spelen bij Het Nationale Theater staat hoog op mijn verlanglijstje, evenals het meespelen in een verrassende jeugdvoorstelling bij Artemis.

Maar ook Duitsland en Italië staan op mijn verlanglijstje. Het lijkt me geweldig om een jaar in Duitsland of Italië te wonen, de taal te leren en daar te werken bij een van de theaters (of een hele goeie pizzeria). Ik wil talen leren en mijn mogelijkheden vergroten. Nou ja, veel ambities dus, maar eerst maar eens afstuderen.

Quote

A goal without a plan is just a wish
- Antoine de Saint-Exupéry

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 22 mei 2023

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.