Anaïs van Delft

Als vormgever en illustrator vormt kunst en cultuur het hart van het wezen van Anaïs van Delft (Meppel, 1981). Haar Frans-Nederlandse achtergrond en haar ervaringen in landen als Groot Brittannië en Duitsland, waar ze jarenlang heeft gewoond, gestudeerd en gewerkt, hebben haar perspectief verrijkt. Haar nieuwsgierigheid naar andere landen, verhalen van verschillende werelden en culturen, en de kunst van het spreken in diverse talen hebben haar reis verder gekleurd.

Hoe brengen we de diverse facetten van deze grote, kleurrijke kaleidoscoop van perspectieven en achtergronden samen, zonder tegenover elkaar te staan?
Het antwoord van Anaïs lijkt eenvoudig: door het gesprek aan te gaan. Door elkaar proberen te begrijpen, in elkaars schoenen te staan, en ons te verwonderen over de rijkdom aan verschillen en overeenkomsten die culturen met zich meebrengen. Toch lijkt dit steeds moeilijker te worden.

Anaïs' afstudeerwerk draait om barsten, scheuren en gaten, elementen die ook deel uitmaken van het leven. Door deze negatieve vormen te tonen, benadrukt ze een vaak over het hoofd gezien aspect dat niet minder belangrijk is. Haar kunst richt zich op tegenstellingen die haar tweeledigheid weerspiegelen, zoals haar Nederlands-Franse achtergrond en haar zoektocht naar identiteit en een plek in de wereld. 
Anaïs benadrukt dualiteiten zoals leeg/vol, verbergen/onthullen, schaduw/licht, breuk/herstel, statisch/beweging en driedimensionaal/tweedimensionaal. De negatieve ruimtes die ze creëert,nodigen de toeschouwer uit om voorbij hun initiële afkeer te kijken en de diepere betekenis te ontdekken. Ze benadrukt dat negativiteit en onvolmaaktheid essentieel zijn voor diepgang en authenticiteit in zowel kunst als leven. Gaten en barsten symboliseren potentieel en herinneren ons eraan te reflecteren en te waarderen wat er echt toe doet in het leven. 

In haar werk verkent Anaïs de grenzen van verbinding door middel van gaten en barsten. Ze onderzoekt vernietiging, creatie, overgang en transformatie. Haar werken zijn vaak reducties, waarbij bepaalde elementen zijn weggelaten. Dit proces van weglaten en improvisatie leidt haar naar het hart van haar werk. Anaïs probeert grip te krijgen op het voorbijgaande, en accepteert dat barsten en gaten er mogen zijn, wat een vorm van geruststelling biedt.

Voor haar afstudeerwerk gebruikt Anaïs voor het eerst vuur als medium, met behulp van een soldeerapparaat. Deze nieuwe technieken, gecombineerd met vertrouwde materialen zoals acrylverf, zand, karton, papier en inkt, geven haar werk diepgang. Het voornamelijke gebruik van Pruisisch blauw creëert een consistente visuele taal en refereert aan de fragiliteit van menselijke percepties en tweeledigheid.

Anaïs' kunst, met zijn dualiteit en negatieve vormen, weerspiegelt de complexiteit van het bestaan en thema's zoals geloof, twijfel, verraad en verlossing. Haar werk nodigt iedereen uit hun eigen weg te vinden in een wereld vol tegenstellingen en uitdagingen. Niets is wat het lijkt.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 10 juni 2024

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.