Het lijkt wel alsof er twee krachten tegen elkaar botsen, maar in het midden tot stilstand zijn gekomen. Daar, in dat midden, staat een laag tafeltje, waarop een schaar en een bijl liggen. David Kater (1995) heeft zijn sculpturen opgesteld als een horizontale totaalinstallatie, onder de naam Hemelse weetjes. Wie links begint met lopen en kijken, volgt een grote, toeterachtige vorm tot aan het tafeltje. Wie aan de rechterkant start, lijkt de richting te volgen van een zwevend, geblinddoekt hoofd, dat met een hoofdlamp licht werpt op een ei dat op een stuk biljarttafel ligt. Als dat nog niet surrealistisch genoeg klinkt, staat er nog een andere tafel met eronder een bolle gipsvorm die behoorlijk op een slak lijkt.
Katers assemblages zijn combinaties van herkenbare gevonden voorwerpen en organisch-abstract ogende gipsen en houten objecten die hij zelf heeft vervaardigd. Door te spelen met licht-donkercontrast geeft hij het geheel een theatraal effect mee.
Over botsende krachten gesproken: alledaagsheid en vervreemding duwen flink tegen elkaar in Katers installatie. Zijn manier van werken is er deels in geworteld dat hij sinds zijn kindertijd objecten en spullen verzamelt die hij her en der aantreft. Hoewel hij opgroeide in een kunstenaarsfamilie, kwam het pas later in hem op dat hij met deze vondsten ook kunst kon maken. Later begon hij regelmatig deze readymades te vervangen door objecten die hij zelf vervaardigde, om niet langer zo afhankelijk te zijn van wat de buitenwereld hem in de schoot worp. Zo hoefde hij voor zijn composities minder afhankelijk te zijn van het toeval. Toch is het niet zo dat hij met een duidelijk omlijnd plan werkt. Gaandeweg ontstaat tijdens het maakproces de vorm en daaruit vloeit weer een mogelijke inhoud.
De afzonderlijke sculpturen die de installatie vormen kunnen ook best vervangen worden, merkt Kater op. Hij maakt meestal verschillende beelden tegelijkertijd, die vervolgens enigszins naar elkaar toegroeien. Die onderlinge samenhang is vooral associatief, want het is niet zo dat hij een eenduidig verhaal wil vertellen met zijn kunst. Misschien is dat vooral aan de toeschouwer. Kater schept in elk geval voldoende gelegenheid om erover te fantaseren.
Auteur: Maarten Buser, dichter en kunstcriticus.
