naar verhaaloverzicht
15 juni 2022
De boodschap van de voorstelling van Anne en Emre: leve de marge en f*ck de norm!
Intuïtief, met muziek als basis
‘De linkshandige’ is geïnspireerd op de bijna gelijknamige novelle van Peter Handke, De Linkshandige Vrouw. “Het gaat over een vrouw die besluit alleen te leven. Niet eenzaam, maar alleen. Het gaat over het nemen van een besluit alleen te leven, en wat dat dan betekent,” legt Anne uit. De hoofdpersonage van de voorstelling is eigenlijk een soort linkshandige, in een wereld van rechtshandige. Het enige wat de linkshandige te doen staat, is uitbreken, een leven opbouwen in een parallel universum om haar linkshandigheid te laten vieren. Anne neemt het publiek tijdens de voorstelling mee in een brutaal universum waarin de marginale kant van het bestaan mag floreren. Leve de marge en f*ck de norm!
In een repetitielokaal in Utrecht werkt Anne samen met Emre Varlik aan het stuk. Hij is eerstejaars masterstudent en bespeelt het snaarinstrument saz. De voorstelling is nog volop in ontwikkeling, is intuïtief, en heeft muziek als basis. Op een rol papier dat op de grond ligt maakt ze elke dag aantekeningen. “Dat doe ik omdat het lokaal op het einde van de dag leeg moet. Dit is makkelijk mee te nemen.”
“We maken het echt samen”
De samenwerking is van groot belang voor Anne. “We zijn volledig gelijkwaardig aan elkaar. We maken het echt samen. Het gaat om mijn afstuderen, dus ik ben wel degene die het voortouw neemt, maar Emre heeft ook net zoveel ruimte, en dat gaat heel natuurlijk.” Emre: “Voor mij is het belangrijkste dat we kunnen maken wat jij in je hoofd hebt, maar ik kan heel eerlijk tegen je zijn, dat werkt goed.”
Het was helemaal nieuw voor mij: vrijer werken, anders naar de wereld kijken
De twee kennen elkaar al langer. In de eerste helft van dit studiejaar werden ze door de opleiding aan elkaar gekoppeld tijdens een stage bij Theater Sonnevanck. Ze maakten de korte voorstelling ‘Spinning Jenny’, over de persoonlijke ervaringen van Turkse Nederlanders die eind jaren ’70 in Twente kwamen wonen om te werken in de textielindustrie. “Het bleek een goede match”, vertelt Emre. “Je ontdekt van elkaar hoe je te werk gaat en leert wat je van elkaar kunt verwachten. Het ijs is toen gebroken en nu kunnen we de diepte in.” Anne: “Er is sociaal gemak tussen ons en dat is precies wat ik nodig heb. Hij is ontvankelijk voor hoe ik denk en werk, ik ga nogal van de hak op de tak en dan is het fijn zo iemand tegenover je te hebben.”
Van toneelspelen naar theatermuziek maken
Anne volgde eerder de toneelopleiding aan de HKU. Al op haar twintigste was ze afgestudeerd. “Ik ben toen een paar jaar gaan toneelspelen, maar dat vond ik saai. Ik dacht: ik heb ook ideeën. Mijn engagement groeide en dat was iets wat ik in deze master verder heb onderzocht. Het gaat bij mij vaak over gelijkwaardigheid. Zoals: wanneer is interesse oprecht en wie bereik je ermee.” De stap van toneelspelen naar het maken van muziektheater was groot. “Het was helemaal nieuw voor mij: vrijer werken, anders naar de wereld kijken. Je werkt vanuit de muziek, eerst was dat vanuit tekst.”
Voor mij gaat het bij mij in deze master om de vraag: Hoe kan ik de bagage van mijn Turkse achtergrond zelf vormgeven?
Het bevragen van Turkse volksmuziek
Emre doorliep voorafgaand aan de master Muziektheater de bacheloropleiding Wereldmuziek bij Codarts, met een specialisatie in Turkse Muziek. Hij wil de Turkse muziek bevragen door nieuwe wegen ermee te betreden. “Mijn grootouders hebben de muziek meegenomen en ik moet daar iets mee. Als ik om me heen kijk, is de muziek alleen bedoeld voor de eerste en tweede generatie Turkse Nederlanders. Er wordt een traditie in stand gehouden en dat is het dan. Ik denk dat het geen toekomst heeft. Ik zoek naar andere vormen, naar vernieuwing, ik wil een breder publiek betrekken.”
In de samenwerking met Anne werkt dit al goed, vindt Emre. “Ik word in de eerste plaats benaderd als muzikant, zonder dat het over mijn Turkse identiteit gaat. Dat is heel waardevol. Voor mij gaat het bij mij in deze master om de vraag: Hoe kan ik die bagage van mijn achtergrond zelf vormgeven? Hoe kan ik ruimte creëren voor mijn eigen instrument?”
Emre met zijn saz en de rollen papier tijdens de repeties van De Linkshandige.
Een beetje wispelturig
Na haar afstuderen gaat Anne bij Sonnevanck ‘Spinning Jenny’ uitbreiden tot een langere voorstelling gespeeld door jongeren. Voor de eerste keer is ze regisseur, waarbij de samenwerking met Emre blijft voortduren.
Verder hoopt Anne aan de slag te kunnen met een nieuwe voorstelling. “Daarbij wil ik weer een sociaal vooronderzoek houden door met mensen te spreken. Ik vind het fijn om af te wisselen in het verzamelen van materiaal. Voor ‘De linkshandige’ zoek ik het bij mezelf en gaat het intuïtief, bij een volgende voorstelling haal ik het bij anderen.”
'De Linkshandige' is 30 juni te zien in Arnhem. Reserveer dus gauw je (gratis) tickets
Volg Anne Reitsma
Wil jij na het lezen van het verhaal van Anne en Emre ook een masteropleiding Muziektheater doen? Bekijk dan de website van Muziektheater voor meer informatie, toelatingseisen en het het curriculum.
