Elisa Klabbers
EN
My body carries WOMEN. They take turns, sticking up their heads and becoming me, or me becoming them. They possess my body, they teach me, and I learn. I look at my body and see WOMEN.
Elisa’s practice unfolds as a performative research. She seeks the spaces and interactions where the boundaries surrounding the figure of the women become visible, showing her gendered body and identity as political. Showing her, private and personal, in the public, as political. Through performance and experimentation she problematizes womanhood en femininity exploring aspects of vulnerability, sexualization and intimacy. She understands gender as fluid and changeable, outside of the gender binary. Her material comes from her own stories and memories, but also borrowed from others. A kiss in the back of her neck appears in different works. The action is written out carefully, step by step, into a script. While the interaction originates from a personal memory, the script isolates the action and reduces it to the movement, without resolving it. As questions arise, without getting answers, she lingers in the abject. In another work she gets photographed by a man. As he struggles, uncomfortable, hoping to define himself by observing her, avoidant. He wants to make a muse of her, but she has already decided for herself and pulls him from behind his lens. She positions herself clearly, naked, vulnerable. She knows what she is doing.
NL
Mijn lichaam draagt WOMEN. Om de beurt steken ze hun hoofd op en worden ze mij, of ik word hen. Ze bezitten mijn lichaam, en ik leeroe hun te zijn. Ik kijk naar mijn lichaam en zie WOMEN.
Elisa’s praktijk ontvouwt zich als een performatief onderzoek. Ze zoekt de ruimtes en interacties waar de grenzen rond de figuur van de vrouw zichtbaar worden, waarbij ze haar gendered lichaam en identiteit als politiek laat zien. Haar, privé en persoonlijk, in het openbaar, als politiek. Door performance en experimentatie problematiseert ze vrouwelijkheid en onderzoekt ze aspecten van kwetsbaarheid, seksualisering en intimiteit. Ze beschouwt gender als vloeibaar en veranderlijk, buiten het genderbinaire. Haar materiaal is afkomstig uit haar eigen verhalen en herinneringen, maar ook geleend van anderen. Een kus in haar nek verschijnt in verschillende werken. De actie wordt zorgvuldig, stap voor stap, in een script geschreven. Terwijl de interactie voortkomt uit een persoonlijk herinneringen, isoleert het script de handeling en reduceert deze tot de beweging, zonder deze op te lossen. Als er vragen rijzen, krijgen ze geen antwoorden, blijft ze hangen hangen in abjectie. In een ander werk wordt ze gefotografeerd door een man. Terwijl hij worstelt, ongemakkelijk, in de hoop zichzelf te definiëren door haar te observeren. Hij wil een muze van haar maken, maar ze heeft al besloten om hem van achter zijn lens vandaan te trekken. Ze positioneert zichzelf duidelijk, naakt, kwetsbaar. Ze weet wat ze doet.
Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 9 november 2020
Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.