Maxime Coster

 Ik spreek maar het komt niet over. Je parle en het komt wel over. I speak en we snappen elkaar. Ik knip en plak mijn bedoelingen bij elkaar, rijg zinnen samen tot een onverstaanbare taal en toch blijven we praten. In de veelheid van talen raak ik verdwaald. De vanzelfsprekendheden ontglippen mij, maar je gelach brengt me weer thuis.

We spreken en ze hoort me. Nous parlons en hij verstaat mij niet. We speak en het wordt gehoord. Je schrijft en ik vang de letters uit de lucht. Tu écris en je woorden omarmen me. You write maar ik lees de taal nog niet. Ik zie alleen de woorden.

In de vertaling schep ik de afstand die er is. En hoop dat mijn krabbels je bereiken. En zo blijven we schrijven. Het gesprek nooit af.

Ik schrijf en je leest voor. J’ecris en je onderbreekt me. I write en tover nieuwe beelden. Die je wellicht nooit herkent. Je struikelt over klanken. Ik breek de stilte. Voorwaartse woorden.

Het gesprek nooit af.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 3 november 2020

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.