Eline Flick

Eindwerk

Digitale melk 

De Melkfabriek in Arnhem produceerde voor meer dan 100 jaar consumptiemelk. In 2003 sloten haar deuren. Door met melk te werken wilde ik iets teruggeven aan de fabriek en haar geschiedenis. Ik heb een plek gecreëerd, waar kan worden stilgestaan bij het verleden met een blik op de toekomst; een recycleproces waarin melkrestanten via een transportband worden omgezet in een nieuw soort bioplastic. Een 3D-robotarm print hiervan elementen in de ruimte, die als een groeiend organisme de fabriek langzaam weer overnemen. Zo wordt melk weer verbonden met de oude fabriek.  

Paper: De balans tussen mens en machine (pdf)

Met het schrijven van mijn paper heb ik antwoord kunnen geven op de vraag: ‘Hoe vindt Joris Laarman bij zijn ontwerpen de juiste balans tussen mens en machine?’ 
Het gebruik van machines kan ons namelijk een heel eind brengen in de ontwerpwereld. Alleen de kennis van wat er allemaal mogelijk is en hoe dit werkelijkheid wordt, was voor mij nog aardig onbekend. De technologieën die nu beschikbaar zijn, vormen een basis voor eindeloze ontwerpkeuzes. Maar waar moet je beginnen om voor jezelf een balans te vinden tussen mens en machine? Hoe machines werken en hoe ze ons helpen in het ontwerpen, fascineert mij. Maar voor velen betekent die combinatie ook een angst. Sommige mensen hebben geen vertrouwen in technieken, omdat ze onvoorzienbare situaties kunnen veroorzaken. Vormen machines dan een bedreiging voor de mensheid of vergroten ze juist onze levensvorm? En zo ja, op welke manier kan je hier dan het beste mee omgaan in de ontwerpwereld?  
Joris Laarman kan, naar mijn mening, als één van de besten op deze vragen een antwoord geven. Voor zijn werkwijze is technologie nodig, maar alleen de juiste die zijn ideeën op een veilige manier werkelijkheid kunnen maken. Alleen de vraag is hoe hij dit doet?

Visie

Toen we De Melkfabriek in Arnhem als locatie hadden gekozen voor ons eindproject, wist ik meteen dat ik iets wilde doen met melk. Graag houd ik mijn ontwerpen puur en aansluitend op de locatie. De locatie waarvoor ik ontwerp, is dan ook vaak mijn grootste inspiratiebron.  
Ik wilde dat melk weer het onderwerp werd van de oude fabriek, maar op een vernieuwende wijze. Melk in de vorm van verschillende kunstobjecten die eveneens een functie bieden. Deze kunstobjecten worden over de jaren heen 3D geprint door een robotarm.  
Voor mij zijn natuur en techniek dé inspiratiebronnen waaruit ik ontwerp.  
3D printers en robotarmen zijn technieken waarmee ik in de toekomst wil gaan werken, omdat ze veel mogelijkheden vormen voor de ontwerpwereld. Het werken met robots is in vele opzichten ook erg efficiënt. Wij hebben zo’n drie maanden niet kunnen werken op school of op kantoor vanwege de Coronacrisis. Als je met robots werkt vormt zelfs Corona, voor een groot deel, geen problemen.  

Doel

Al  zo’n 10.000 jaar drinken wij melk van boeren die hun dieren op het land hebben staan. Maar tegenwoordig wordt de productie van melk steeds meer gedigitaliseerd, omdat de vraag naar melk steeds groter wordt. Er moet meer geproduceerd worden, wat betekend dat de boeren moeten uitbreiden en meer koeien moeten houden. Veel boeren lijden onder deze veranderingen.  
Mijn project biedt de ruimte om hierbij stil te staan, als een ode aan de landbouw van vroeger.  
Het beeld van vroeger kan moeilijk weer de nieuwe werkelijkheid worden. Daarvoor is de toekomst veel te snel geworden, maar de toekomst kan wel een oplossing bieden voor de problemen die ontstaan wanneer er zich meer afval vormt rondom melk. Deze melkrestanten kunnen in mijn ontwerp worden gerecycled om er een bioplastic van te maken. Zo wordt er een nieuwe functie gegeven aan de melk, die anders werd weggegooid. 

Ambitie

Mijn toekomstplannen zijn eigenlijk ontstaan vanuit de Ad-opleiding. Tijdens de opleiding krijg je diverse opdrachten en kom je erachter wat het beste bij je past.  
In het eerste jaar van de Ad kregen we de opdracht een persoonlijk object te ontwerpen. De wijze waarop dit object ontstaan is, zag ik als iets nieuws ten opzichte van de andere opdrachten. Alle ontwerpen die je tijdens de opleiding maakt zijn vaak ideeën die je uitwerkt op een kleine schaal. Bij het persoonlijke object worden je ideeën werkelijkheid en heb je je ontwerp op papier, uiteindelijk in je handen. Deze opdracht heeft mij geholpen bij de keuze om Product Design te gaan studeren. De komende vier jaar ga ik mij daar op de HKU mee bezig houden, zodat ik mij kan focussen op het maken van zoveel mogelijk 1 op 1’s.  

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.