Vera Rutten

Eindwerk 

Het 'Huis van de Muzikant' is ontworpen voor een pianist en violiste. Naast het woongedeelte hebben de bewoners een eigen ruimte toegewijd aan het beoefenen van hun instrument. Om de muziek naar buiten te halen kan het huis geopend worden, om ruimte te maken voor een ‘straatconcert’.  
 
Bij het ontwerpen heb ik gebruik gemaakt van mijn eigen muzikaliteit. Het spelen van muziek creëerde een mentale ruimte om mij heen. Het luisteren naar muziek liet mij kleuren en vormen zien. Door die te gebruiken kan het 'Huis van de Muzikant' een ruimtelijke sensatie en het gevoel van de muziek uitbeelden.   

Scriptie 

Architecture that Moves as Music 
Een studie over het verrijken van architectuur door middel van muzikale kwaliteiten 
 
Muziek is een manier om de werkelijkheid te ontvluchten. Tijdens het luisteren worden er emoties opgeroepen en wordt er een verhaal verteld, dat je koppelt aan je persoonlijke ervaringen. Terwijl je omgeving dezelfde werkelijkheid blijft, heb je het gevoel dat je in een andere wereld terecht bent gekomen. Een wereld die losstaat van het dagelijkse en zijn eigen wetten en regels heeft, alles is mogelijk. Deze vrijheid ben ik tot nu toe in een ruimtelijk ontwerp nog niet tegen gekomen. 
 
In mijn scriptie heb ik onderzoek gedaan naar hoe deze kwaliteiten van muziek toe te passen zijn op architectuur. Er zijn meerdere overeenkomsten te vinden tussen muziek en architectuur; ordening, ritme, structuur en beweging. Veel architecten, zoals Jan Hoogstad en Steven Holl, maken gebruik van deze overeenkomsten om zo een partituur letterlijk te vertalen naar architectuur. Anderen leggen juist de focus op de verschillen tussen muziek en architectuur. Dit vereist een andere manier van denken, ontwerpen met je gevoel, zoals Michal Levy en Daniel Libeskind dat doen. Het gevoel wat eerst alleen aan muziek gekoppeld werd, is nu ook terug te vinden in de statige architectuur. De emotionele overdracht van de muziek laat architectuur een beleving, een ervaring, een kunstwerk of zelfs een heterotopie worden. 

Visie 

Een groot deel van mijn leven draait om muziek. Tijdens het beoefenen van mijn instrument of het luisteren naar instrumentale muziek, laat ik me meeslepen door de melodiegolven in de muziek. Een ruimtelijke sensatie met een sterke richting, maar wel met de mogelijkheid om ‘om me heen te kijken’. Een ervaring alsof ik me in een gebouw bevind, vrij rond kan lopen, mijn ding kan doen, maar wel sterk bewust blijf van de looproute. Ik word langzaam meegezogen van de ene ruimte naar de andere en toch voel ik me vrij. Ik voel me vrij in mijn eigen muziekwereld die ik ervaar. Muziek laat me ontsnappen naar een veilige plek voor mij alleen. Dit was een belangrijke ontdekking voor mij. Mijn liefde voor muziek viel samen met mijn keuze voor het ruimtelijk ontwerpen. Juist door het gelijktijdig beoefenen van deze vakgebieden stuitte ik op de verschillen. Zo werd alles wat ik mis in architectuur me ineens duidelijk; ruimte is oningevuld, onpersoonlijk en leeg. Het is statisch en concreet, waarbij de focus alleen ligt op het functionele of esthetische. Architectuur is begrensd en geeft weinig ruimte voor emotie. Toch geloof ik in de mogelijkheid van een ruimtelijk concept dat de ervaring van muziek benadert. Door muziek te gebruiken in mijn ontwerpen, kunnen ruimtes gevoelens en emoties oproepen. Het is architectuur die losstaat van zijn functie en de focus legt op het gevoel. De architectuur krijgt een verhaal om te vertellen. Een persoonlijk verhaal wat voor iedereen anders kan zijn. Er ontstaat een ervaring, een beleving, van een onbegrensde werkelijkheid. 
 
Door middel van mijn architectuur bereik ik mensen met mijn interpretatie van muziek. 

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.