Julia Gazenbeek
Eindwerk
'Zelf Beeld' is niet zomaar een krant, het is een kijkje in het brein van iemand die alles wil zijn: Tekenaar, Schrijver, Waarzegger, Criticus en Marketeer. Wie wilde ik het liefst zijn? Welk werk sprak mij het meest aan? Waar kon ik me van de beste kant laten zien? 'Zelf Beeld' is een reflectie van mij als illustrator en een boodschap dat je niet altijd hoeft te kiezen om maar één ding te doen, het kan allemaal. Het kader bepaal je zelf, de rest is Lorem Ipsum
Scriptie
“Alles Voor Het Geld: Hoe Commercie Kunst beïnvloed heeft”
Mijn scriptie is denk ik de grootste kritiek die ik ooit heb kunnen leveren over en aan de kunstwereld. Zoals de titel al zegt gaat ‘Alles voor het geld’ over de commerciële drijfveren achter de kunst. Wie zat erachter de grootste bewegingen binnen de kunstwereld van 1600 tot en met nu? Waarom werden bepaalde stromingen zo populair en anderen weer niet? Hebben financiële en commerciële invloeden van buitenaf de kunstwereld gevormd? Waarom is een aan de muur geplakte banaan ineens zo waardevol als kunstobject? Mijn stelling is dat de kunstwereld zoals we hem vandaag de dag kennen, niet had kunnen bestaan zonder een fiks aantal commerciële geesten die lang niet altijd uit waren op alleen maar artistieke ontplooiing.
Als je een stapje achteruit neemt en alleen kijkt naar het grote geheel, kan je je al snel verliezen in de wervelwind van stroming naar stroming. Waarom die ene Pollock of die ene Picasso nou zo’n hoge financiële waarde heeft gekregen, blijft vaak buiten beschouwing. De intrinsieke en monetaire waarde van kunst zitten lang niet altijd op één lijn en met mijn scriptie probeer ik uit te zoeken waarom dat is en wie daar het meest invloed op heeft gehad.
Visie
Mijn visie. Ik vind dat altijd zo’n moeilijk woord, ‘visie’. Alsof ik de kapitein ben van een schip dat een duidelijke bestemming moet hebben. Zo wil ik eigenlijk niet meer zijn. Ik wil liever meedobberen met de stroming en af en toe een roeispaan tegen komen om toch nog iets van richting te kunnen geven aan mijn reis. Toen ik aan dit jaar begon was ik heel onzeker over welke richting ik op wilde, of ik überhaupt een richting op wilde of me gewoon wilde laten leiden door de stroming. Dus deed ik dat. Ik dobberde wat onzeker rond, probeerde veel dingen uit en stuitte op een route die ik eerder niet zag: ik was voorheen zo druk bezig met context geven aan mijn werk, met een overkoepelend thema zoeken, kapitein zijn, dat mijn werk niet meer sprak. Ik beperkte mijzelf om zo een diepere betekenis te vinden in mijn werk, maar dit kader en deze grenzen zorgden er alleen maar voor dat mijn werk minder was.
Dus deed ik een stapje achteruit: Hoe kon ik mijzelf nou laten zien? Wat vond -ik- nou eigenlijk het leukst? Waar ligt mijn passie? Wat zijn mijn drijfveren? Telkens weer was ik bezig met systematisch stukjes van mijzelf wegzetten om een mooi geheel te krijgen, in plaats van al die stukjes samen te laten bewegen en zo een nieuw geheel te laten ontstaan. Het moment dat ik ophield met inleveren werd mij duidelijk dat dat inleveren mij niet hielp. Ik wil alles kunnen doen. Reclames, redactionele illustraties, verhalen. Alles.
Maar hoe stop je dat dan in één ding? Hoe laat je al die dingen zien als ze zo uiteen lopen?
En toen kwam het gouden idee: een krant. Een krant heeft reclames, een krant heeft verhalen, een krant heeft redactionele illustraties, maar ook de ruimte om te praten over goeie films of een leuk muziekje dat je hebt gehoord. In een krant kan je het hebben over een bijzondere vermiste kat, of een politicus. The sky is the limit. Mijn kader was niet meer klein, maar groot. Het idee van de krant was niet een roeispaan, maar een soort kaart. Het geeft mij een doel om naar toe te werken, maar de route ligt niet helemaal vast en zo kan ik mijn creatieve ei er helemaal in kwijt.
Doel
Ik hoop met mijn werk het beste van mijzelf te kunnen laten zien, maar ook anderen te inspireren om inside the box outside the box te denken. Wat ik hier mee bedoel is dat ik in het verleden veel op zoek ben geweest naar de ‘beste’ manier om iets te doen, zonder stil te staan bij de reis naar het ‘beste’ toe. Dat wat ik zelf in mijn hoofd heb was de ultieme vorm en star daaraan vasthouden zorgde er alleen maar voor dat ik andere goeie vormen niet zag. Soms is een stapje achteruit het beste wat je kan doen en vind je tijdens je proces de perfecte vorm. Als je jezelf te veel grenzen op legt in het begin, dan zal je ook nooit de creatiefste oplossingen vinden.
Ambitie
Ik wil heel graag als freelancer in opdracht gaan werken voor kranten en tijdschriften. Ik vind dat mijn beste werk gemaakt is onder strakke deadlines, dus redactionele illustratie past daarom heel goed bij mij. Om het toch spannend te houden, wil ik ook uiteindelijk ergens in de leer als tattooartist. Klinkt best wel apart, maar het is een droom die ik al jaren heb.
Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.