Marloes Roskam

Eindwerk

The Feminist Diaries

Een jongere Marloes zou zeggen dat ze altijd een feminist is geweest. Zij dacht dat iedereen haar mening over gelijkheid deelde. The Feminist Diaries zijn de verhalen die beeld geven aan de vragen ‘waarom ben ik feminist?’ en ‘hoe ben ik hier gekomen?’ Mijn verhaal geeft anderen bevestiging en herkenning: je bent niet alleen met deze woede, vermoeidheid, wanhoop en verdriet. The Feminist Diaries vertelt mijn verhaal, maar ook de verhalen van zoveel anderen om mij heen en die mij voorgingen.

Scriptie

Dit is een Feministische Scriptie, online te vinden op mijn website www.bittersweetraven.com/scriptie.
Een feministische scriptie door een feminist over feministen van vroeger en nu, maar ook over vrouwen die zichzelf misschien helemaal geen feminist zouden hebben gevonden. Ik heb mijn scriptie gebruikt om meer verdieping te krijgen in de geschiedenis van vrouwen in het algemeen en de geschiedenis van vrouwelijke kunstenaars. Mijn scriptie is een outlet voor de frustratie die ik voel over dit onderwerp. Het is een geschiedenisles over hoe vrouwen eeuwenlang leefden en hoe feminisme langzaamaan tot stand kwam. Mijn scriptie is er om vooroordelen de wereld uit te helpen en om uit te leggen dat feminisme niet gelijk is aan mannenhaat. Mijn scriptie is voor alle vrouwen van vroeger én van nu. Voor iedereen die zich, op wat voor manier dan ook, inzet voor gelijke rechten.

Visie

Veel feministische kunst gaat over feminisme in het algemeen. Veel feministische kunstenaars vertellen een veel persoonlijker verhaal. De meeste vrouwelijke kunstenaars staan hier niet eens bij stil. In mijn werk wil ik mijzelf als feminist laten zien. Soms letterlijk doormiddel van een zelfportret. Het woord feminist voelt heel zwaar. Waar als ik zeg: ‘gelijke rechten’, veel mensen direct van boord springen. Mensen lijken toch iets huiveriger bij het gebruik van het woord ‘Feminist’. Vandaar dat ik het ook gebruik. Deze nieuwe, persoonlijke verhalen van feministen zijn belangrijk, omdat ze op een andere manier laten zien dat iedereen anders is. Dat er zelfs binnen deze stroming zoveel verschillende invalshoeken zijn. Het is belangrijk om die te belichten en te laten zien dat twee, tien, honderd, duizenden totaal verschillende mensen samen kunnen komen om te vechten voor gelijke rechten voor iedereen.

Er is niet één duidelijke manier waarop ik werk. Eerst een onderwerp bedenken en daarna pas gaan tekenen of andersom. Het loopt heel erg in elkaar over. Soms moet ik eerst twee uur naar een blanco A4’tje kijken, voordat ik weet waar ik de eerste penseelstreek wil hebben. Ik schrijf hierover veel in mijn dagboek. Vooral de laatste tijd heb ik veel in mijn hoofd gezeten. Dan denk ik na over wat ik doe en waarom, wat wel en niet werkt. Wat ik wil vertellen en hoe ik dat het beste doe. Op veel van deze vragen heb ik nog steeds geen concreet antwoord. Deze afgelopen maanden zijn op veel momenten vermoeiend en eenzaam geweest. Maar net als op vele andere momenten in de afgelopen vijf jaar, was het een bevestiging waarom ik het doe: voor mijzelf.

Wat hoop je te bereiken met jouw werk? 

Dat het persoonlijke beeld mensen aanspreekt en ze laat zien dat ze niet alleen zijn. Door middel van dit medium kan ik beeld geven aan de verhalen om mij heen en van hen die mij voorgingen. Ik hoop dat mijn werk meehelpt in de bijna eeuwige strijd voor gelijkheid. Dat dit op de één of andere manier een domino-effect creëert. In de ideale wereld zou mijn werk simpelweg mijn levensverhaal zijn. In de ideale wereld hebben we feminisme niet nodig.

Sprekend als een feminist, zijn er soms momenten dat alles uitzichtloos voelt. Zoveel nieuwsberichten over huishoudelijk geweld, protesten, wetten die worden doorgevoerd, mensen die worden vrijgesproken. Op dit soort momenten, wanneer je als vrouw, als feminist, als persoon, overal even klaar mee bent, hoop ik dat mijn werk een troost kan zijn: Je bent niet alleen. We blijven vechten. We doen dit samen.

Wat zijn jouw toekomstplannen? 

The Feminist Diaries heeft een deur geopend en biedt de mogelijkheid om de verhalen van zoveel anderen te vertellen. Mijn toekomstplan is om door te blijven gaan. Om alleen te werken aan dit project, of om nieuwe projecten op te starten. Ik wil weer samen werken met PissWife en Our Bodies Our Voice, zodat mijn werk ook de mensen bereikt die actief bezig zijn met feminisme en verwante onderwerpen.

In 2021 wil ik mee doen met het bevrijdingsfestival om de levens van LHBT+ mensen te vieren (dit was de planning dit jaar, maar ging niet door). Door mijzelf naar buiten te brengen op deze verschillende manieren, hoop ik een platform te creëren voor iedereen die deze strijd voor gelijkheid in zich heeft.

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 30 september 2020

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.