Luca Holthuis

Radical empathy 

Luca Holthuis ziet leven en bewegen als kunst. Het creëren van performance en video art, heeft ze ondervonden als perfecte uitlaatklep voor haar bewegelijke aard. Haar werk is vaak gebaseerd op persoonlijke verhalen en zijn verhuld in een dromerig jasje. Ze ziet schoonheid in alles, lichamelijkheid als een fundamenteel onderdeel van het artistieke proces. Een zoektocht naar zingeving door middel van beweging.  

In haar afstuderen wil ze je meenemen in een wereld waar het poëtische en mystieke samenkomt met beweging. Hoe het in contact staan met je eigen lichaam leidt tot dieper reflecteren en zelfs tot een grotere empathie voor de wereld om je heen.  

Volgens Luca is kunst een vorm van helen, het veranderd de relatie die je hebt met jezelf en de wereld daarbuiten. Ze stelt zich voor hoe het is om een dier te zijn, slechts te geven en te nemen wat je nodig hebt. In contact te zijn met je lichaam en in het hier-en-nu zijn. Ze wil connectie maken tussen lichaam en geest, mens en dier en performer en toeschouwer. 

Mijn hele academietijd heb ik het gevoel gehad dat ik naar iets op zoek was waar ik nét niet bij kon. Het was soms een ondragelijk gevoel, dan kon ik niet langer stilzitten en moest ik de wereld in. Ik ben 4 jaar achterelkaar naar Spanje geweest. Naast dat mijn oma daar vandaan komt en ik de taal spreek was het ook de connectie die ik voel met het land, de natuur en de mensen wat mij steeds terugbracht.  

Ik wil in contact staan met de wereld, me niet terugtrekken in een kamertje achter een bureau. De innerlijke reis die ik op de kunstacademie ben aangegaan heeft me de zelfverzekerdheid gegeven dat ik me overal thuis kan voelen. Mijn thuis draag ik overal met me mee, mijn thuis is mijn lichaam. Ik vertrouw op de innerlijke wijsheid ervan en laat me inspireren door mijn leermeesters, de dieren. Dieren zijn voor mij een voorbeeld omdat ze compleet vertrouwen op hun instincten en hun lichaam. Ik denk dat we als moderne mens zo ver van ons eigen lichaam zijn verwijderd dat het ons ongelukkig maakt. Door te spelen, me te verkleden en te vertrouwen op de ingevingen in beweging ben ik dichter tot mezelf gekomen.  

De behoefte naar verbinding is een basisbehoefte, maar ik denk dat we dat vaak in externe bronnen zoeken. We zijn op zoek naar vriendschap en liefde, wat  

Mijn huidige inspiratie zijn paarden. Paarden hebben een bepaalde hoog sensitieve kwaliteit waar ik me in herken.  

Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 7 mei 2024

Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.