Jesse Gunsing
Ik herinner me dat ik moest huilen omdat in de film New Kids Turbo een scene zat waar een vinger van Jody Bernal wordt afgeknipt met een tuinschaar.
Over Jesse
Jesse Gunsing (1998) is geen/een schrijver maar/en studeert in januari 2023 toch/zoals verwacht af van Creative Writing. Weliswaar met een biofictie audioverhaal over o.a. verloren vriendschappen. Daarnaast doet hij onderzoek naar schrijven met experimentele en beperkende schrijfvormen als manier om van zijn sterke interne criticus af te komen. Dit jaar toont hij werk uit dit onderzoek op de ArtEZ finals. Jesse liep stage bij podcastmaker Tjitske Mussche waar hij redactioneel mee werkte aan het Oorzaken podcast festival en waar hij een podcast voor ontwikkelde. Daarnaast liep hij stage bij schrijver Lisa Weeda waar hij redactioneel mee werkte aan het literaire Programma Mooie Woorden. Ook hiervoor maakte Jesse een podcast. Jesse is werkzaam als podcast begeleider bij jongerenwerk organisatie Ieder Talent Telt in Nijmegen waar hij jongeren ondersteunt in het maken van de podcast Nimma Talks, over de onderwerpen die jongeren aan het hart gaan. Momenteel is hij genomineerd voor de NTR Podcastprijs voor zijn productie Maximaal 2 meter of 5 tot 8 meter.
Interesse in Jesse en zijn werk? Contacteer Jesse via de hierbovenvermelde socials of bezoek de expositie van creative writing van 29 juni tot en met 3 juli in R.301 en R.302 in het Rietveldgebouw van ArtEZ in Arnhem.
Fragmenten uit zijn artistiek onderzoek
BIJ-lipogram
Door de ntensverng van de landouw en door het n geruk nemen van land voor stedenouw, n het wld komen nauwelks nog envolken voor. Ndustreterrenen en wegen, gaat het areaal waar en kunnen leven en foerageren achterut. Ovenden wordt het gerukte land steeds armer aan loeende planten: wel veel groen, maar weng loe. De achterutgang s vooral sterk op het agrarsche platteland. Hooland (het loemrkste type grasland) estaat net meer, en veel grasland s vervangen door akkers met snmas. Ook op graanakkers ze e nauwelks loemen. De naam ‘korenloem’ s archasch geworden. Het s dan ook opmerkelk dat veel wlde en en ook honngen het eter doen n stedelk geed dan op het platteland. Voor honngen etekent deze ontwkkelng dat het voedselpakket n de vorm van stufmeel soortenarmer s geworden. Er zn zelfs peroden zonder eng aanod van stufmeel. Op zo’n moment moet een volk op zn reserves teren. Zeker als dat n de nazomer geeurt s dat een slechte opmaat naar de wnter. De wnter s de langste te overruggen schrale perode voor en. Alleen als de vooreredng n de zomer goed was, dus met steeds voldoende aanod van goed voedsel en voldoende wntervoorraad, komt een envolk de wnter door.
Ik herinner me
Ik herinner me dat ik moest huilen omdat in de film New Kids Turbo een scene zat waar een vinger van Jody Bernal wordt afgeknipt met een tuinschaar
Ik herinner me dat we de weg kwijtraakte in het duinlandschap op vakantie met mijn ouders en zus. Ik vond uiteindelijk de weg terug naar het fietspad en onze fietsen omdat ik een hoopje konijnenkeutels herkende van de heenweg.
Ik herinner me mijn zilveren aanhangfiets.
Ik herinner me een spel dat ik speelde met andere kinderen in de straat, we probeerde met stenen niet eetbare appels uit een boom te gooien. Meerdere stenen gingen tegelijk recht omhoog de lucht in. Een steen kwam onfortuinlijk terecht op het hoofd van een jongetje. Hij rende bloedend naar zijn moeder om haar te vertellen dat ik met opzet een steen op zijn hoofd had gegooid maar ik mikte op de appels boven ons, vond dat hij zelf had moeten oppassen en het had net zo goed zijn eigen steen kunnen zijn die op zijn hoofd terecht gekomen is.
Ik herinner me speelgoed lenen bij de speel-o-theek.
Ik herinner me nooit geweten te hebben wat voor organisatie jantje beton nou is.
Ik herinner me een partijtje waar ik een computerspel kreeg van een vriendje dat ik er zo leuk uit vond zien dat ik het direct wilde spelen. Ik heb gesmeekt en gehuild omdat ik van mijn ouders niet mijn eigen partijtje mocht verlaten om binnen het spel te gaan spelen. Uiteindelijk mocht ik het installeren en een level spelen. Buiten versierden schoolvriendjes plakjes kant en klare cake met slagroom en smarties.
Ik herinner me het vinden van dubbeltjes en kwartjes tussen planten in de voortuin enkele jaren na het afschaffen van de gulden.
Ik herinner me ‘beschuit fluiten’.
Ik herinner me de jaarlijkse bingoavond op Texelse camping en dat ik vrij vaak won.
Ik herinner me RollerCoaster Tycoon en hoe mijn zus en ik het geluid van blije digitale bezoekers nadeden.
Ik herinner me ‘I like the flowers’.
Ik herinner me ‘Als ik het schoolplein op kom man, moet iedereen lachen’.
Ik herinner me speelgoed dat expres enorm moest stinken. Het waren vies uitziende poppetjes.
Ik herinner me hoe graag ik dat speelgoed wilde hebben.
Ik herinner me hoe mijn ouders en zus een hekel hadden aan het stinkende speelgoed, en hoe op een dag de stank zo erg werd dat we het poppetje in een bak met water stopte om de stank eruit te krijgen.
Ik herinner me dat de stank niet weg ging en ik protesteerde tegen het weggooien van het speelgoed. Uiteindelijk hebben we een gat geknipt in het poppetje om de capsule waar de stank uit kwam weg te gooien. Ik heb het verminkte poppetje nog een aantal dagen bewaard voordat ik er afstand van deed.
Palimpsest iii (wederkerig perkament iii) - naar Lieke Marsman
Wanneer ik wanstaltig woorden weet uit te brengen
Waan ik me in werelden waar mijn gedachten
Weinigzeggende west high white terriers worden,
Weerspannige welpen
Wier ik wandel in mijn woordenwisselingen met jou
Waarin ze weinig anders doen dan wisselvallig wateren
Om hun wijk aan te wijzen. Weldra
Weerkomen ze met een lege blaas
Mijn wezen in, waar ze zich
Met hun welwillende vachtjes welbehaaglijk
Tegen mijn wang aan wrijven.
Deze pagina is voor het laatst gewijzigd op 6 juni 2022
Sta jij op deze pagina? En heb je een opmerking? Mail naar de redactie.