naar verhaaloverzicht
17 mei 2021
De route van Simone Trum
Samen met Loes van Esch werk ik sinds 2010 als grafisch ontwerpstudio Team Thursday, wij zijn beide afgestudeerd aan ArtEZ Arnhem in 2008. In ons werk specialiseren we ons in het ontwerpen van grafische identiteiten in de brede zin van het woord: van boek tot event of tentoonstelling. Tevens organiseren we exposities van ontwerpers en kunstenaars in de voorruimte van onze studio in de Gouvernestraat te Rotterdam, genaamd TTHQ, en geef ik het vak Typografie aan ArtEZ Arnhem.
2010 - Isia Urbino Summerschool
Loes en ik zaten 4 jaar lang bij elkaar in de klas in Arnhem. We wisten beide dat we voor onszelf wilden werken na de academie: echter hebben we toen nooit gedacht aan samenwerken. Dit begon pas toen we allebei deelnamen aan de Werkplaats Typografie/ Isia Urbino Summerschool in Urbino, Italië. We zaten er met ongeveer twintig andere beginnende ontwerpers op een bergtopje, in een klein dorp in de zomer. Iedereen was hard aan het werk, maar daarnaast was er veel ruimte en tijd om elkaar te leren kennen. Loes en ik kwamen er toen achter dat de dingen die wij belangrijk vonden aan ontwerp erg overeenkwamen. We wisten al vanuit onze studie dat we allebei juist op een hele andere manier werken, maar dat vonden we juist een goede combinatie: als je samenwerkt met iemand die precies hetzelfde kan als jijzelf, voegt dat niet zoveel toe. We zijn in Urbino samen een project gaan maken, wat erg goed ging. Daarna besloten we eens te zien wat er zou gebeuren als we een jaar lang 1 dag in de week samen zouden ontwerpen: we zagen om ons heen veel vrienden die samen gingen werken, maar na een korte periode met knallende ruzie uit elkaar gingen. Dat wilden we voorkomen. In het jaar daarna hebben we veel ontworpen, maar ook door juist praktischere zaken te bespreken en aan te gaan (administratie, een VOF, verdeling van werk en tijd) merkten we dat we heel goed samenwerkten. Na dat jaar zijn we echt begonnen als Team Thursday.
2010 - Startstipendium
Toen we net begonnen, hebben we allebei startstipendium aangevraagd: een beurs voor jonge startende ontwerpers (dit is nu de beurs Talentontwikkeling van het Stimuleringsfonds). We hebben zitten zwoegen op de tekst: het was spannend om te schrijven, natuurlijk omdat er een kans was om afgewezen te worden, maar ook omdat we daardoor juist onze toekomstplannen scherper moesten definiëren. Achteraf gezien heeft dat ons erg geholpen, niet alleen voor de aanvraag maar juist voor het beter moeten bepalen wat onze plannen voor het komende jaar zouden zijn. Toen ik hoorde dat ik (en ook Loes) het kreeg, woonde Loes een paar maanden in New York om daar een werkstage te doen. Het was daar nog middernacht, dus heb ik per ongeluk in al mijn enthousiasme heel haar familie gebeld om te vertellen dat we de beurs hadden gekregen.
Tijdens de summerschool in 2010 in Urbino kregen we van Armand Mevis het advies om nooit te stoppen, gewoon door te gaan, ook al is het soms moeilijk of twijfelen we over dingen, toch gewoon doorgaan. Dit advies, wat simpel klinkt, is voor ons erg waardevol geweest tot op vandaag de dag.
Ik had ondertussen letterlijk nog maar 100 euro op mijn rekening, en vraag me achteraf wel eens af hoe ik die maand mijn huur had betaald als we de beurs niet hadden gekregen. Ik zag zo op tegen het zoeken van een bijbaantje dat ik dat maar gewoon niet deed.
In elk geval was het fantastisch om de beurs te krijgen, met name omdat we daardoor al onze tijd konden besteden aan het opzetten van de studio, dingen uitproberen, een studioruimte huren en ook de apparaten die we nodig hadden (al is dat voor een grafisch ontwerper niet veel: een goede laptop, printer, scanner en fototoestel waren onze eerste aankopen). En deze tijd konden we ook echt besteden aan het ontwikkelen van ons eigen werk en werkwijze, omdat we niet afhankelijk waren van de opdrachten die we kregen.
2011 - The Great Indoors Award
De eerste grote opdracht kregen we via een oud docent, Hansje van Halem. Na ons afstuderen waren we een keer bij haar langs geweest, waarop ze ons werk online had bekeken en had voorgedragen.
The Great Indoors Award was een internationale award voor interieurontwerp, en aan ons de vraag of wij de communicatie (flyer, handout, digitale uitingen) wilden ontwerpen. Gedurende het proces werd ons duidelijk dat ons veel meer gevraagd werd: we hebben in samenwerking met Eventarchitectuur de hele inrichting en avond van de award-uitreiking ontworpen. Het was voor ons heel tof om in een opdracht zoveel aspecten bij elkaar te ontwerpen, maar er is ook veel fout gegaan: omdat we in het begin niet begrepen dat ons dit allemaal gevraagd werd, moesten we op het laatst enorm hard werken - we hebben nachten doorgehaald en op de studio geslapen, en op de dagen van het event waren we zo nerveus en moe dat we er niet alles van mee hebben gekregen.
Na de eerste briefing werd ons gevraagd een offerte te maken. We hebben hier zelf een prijsopgave voor gemaakt, zonder met andere ontwerpers precies te bespreken hoe zij dat zouden doen (wat ik wel zou aanraden als je zoiets voor de eerste keer doet). We hadden voor het printwerk een offerte gemaakt van 5.500 euro, wat voor ons een enorm bedrag was. Maar in verhouding met het werk wat we moesten doen, was dit niet in balans. Toen we dit voorlegden aan de opdrachtgever, stelde zij voor om het bedrag af te ronden naar 6000 euro. Toen wisten wij meteen dat we veel te laag zaten... Later zijn we hier nog op teruggekomen en hebben we erop gewezen dat de initiële offerte veel minder werkzaamheden had gespecificeerd. Toen hebben we nog extra betaald gekregen - maar dat komt ook door coulance van de opdrachtgever. Sindsdien hebben we offertes altijd met mensen om ons heen overlegd, en als er meer of ander werk werd gevraagd dan in de offerte staat, geven we dat meteen aan, zodat daar later geen onduidelijkheden over kunnen ontstaan.
2017 - Studio Gouvernestraat
In 2017 zijn we verhuisd naar onze huidige studio in de Gouvernestraat Rotterdam. Hiervoor hebben we altijd ruimtes gedeeld: dit is een oude garagebox aan de straat, die we voor onszelf hebben. De huur ervan is wat meer dan we gewend waren, maar alsnog niet heel veel. We willen ervoor zorgen dat we onze vaste lasten laag houden (lage 'overhead' betekent zo weinig mogelijk om te 'onderhouden' en dus voor ons zo min mogelijk 'vastzitten' aan doorlopende opdrachten). Dus dit was wel een stap voor ons. Maar we zijn erg blij dat we de ruimte hebben gekregen. Er was enorm veel reactie op de facebook advertentie over de ruimte: meer dan 100 mensen wilden komen kijken. Wij hebben meteen gebeld en gevraagd of we zo snel mogelijk konden kijken. Van tevoren hadden we al gezegd dat we, mochten we het iets vinden, ter plekke zouden aangeven dat we het zouden willen huren. Dat hebben we gedaan en daardoor konden we de ruimte huren.
De ruimte is groot genoeg om eventueel mensen in te huren (wat we alleen willen in geval van grote drukte), maar een mooie bijkomstigheid (en iets wat we niet van tevoren hadden bedacht) is dat we er ook exposities kunnen organiseren: het voorste gedeelte van de studio ruimen we uit, we werken tijdelijk alleen in het achterste gedeelte en kunnen zo kunstenaars uitnodigen er boekpresentaties of exposities te maken. Hierdoor heeft onze ruimte een meer openbare functie in Rotterdam, en omdat de ruimte grenst aan de straat is er veel aanloop. Het is voor ons erg tof om dit te doen, hierdoor nieuwe mensen te leren kennen, maar ook op een andere manier (meer organiserend) met ons vak bezig te zijn.
2017 - Residentie Seoul
In 2017 hebben we een residentie in Seoul toegekend gekregen - dit hadden we aangevraagd via het Stimuleringsfonds. Hierdoor konden we in totaal 5 maanden in Seoul verblijven en werken. Omdat we met zijn tweeën zijn en werk en lesgeven in Nederland doorliep, hebben we onszelf opgesplitst: Loes werkte grotendeels in Nederland en Simone verbleef in Seoul. Loes is, in de schoolvakantie, ook 2 maanden komen werken in de residentie.
Het was voor ons een spannende stap: als grafisch ontwerper moeten we rekening houden met planningen van onze opdrachtgevers. Deadlines lopen vaak door het hele jaar heen. We hebben besloten om een paar opdrachten, die helemaal door deze periode zouden lopen, af te zeggen: we wilden in Seoul met volle concentratie kunnen zijn en werken. Maar we zijn erg blij dat we de residentie uiteindelijk wel gedaan hebben en het heeft voor ons wel duidelijk gemaakt dat als we iets willen, we het gewoon moeten doen. We hebben ter plekke een aantal betaalde opdrachten gekregen, en hiernaast aan onze eigen projecten kunnen werken. Het voelde als een luxe om deze tijd te hebben, en omdat we daar samen waren en werkten en sliepen in dezelfde ruimte konden we al onze tijd aan werk besteden. Deze open manier van werken mis ik nu nog wel eens. We hebben nog steeds veel connecties en een aantal opdrachten in Seoul, en willen ook graag weer teruggaan.
2020 - Covid 19
We beseffen ons dat we geluk hebben in deze tijd, met dat we al een tijdje samen bezig zijn en terugkerende opdrachtgevers hebben. Het afgelopen jaar liepen veel opdrachten door, met name boekopdrachten. In het begin van 2020 hadden we veel extra tijd om te concentreren op deze opdrachten, wat ook fijn was, we konden veel (materiaal)onderzoek doen. Echter vielen er ook een paar opdrachten weg. We hebben een identiteit voor een filmfestival ontworpen dat eind maart zou plaatsvinden, waar alles al voor ontworpen is maar nooit geproduceerd, een andere expositie is uitgesteld tot aankomende zomer en een derde expositie, in Seoul, is veranderd van opzet: we zouden hiervoor de hele expositie cureren, maar omdat we er niet heen kunnen is dat niet mogelijk. Uiteindelijk hebben we de helft van deze opdracht teruggegeven aan de opdrachtgever.
We zien afgelopen jaar als een extremere versie van het toch al gedeeltelijk onzekere bestaan als zelfstandige studio. Er zijn vaker opdrachten niet doorgegaan of teruggetrokken; maar nu komt er extra veel bij elkaar, en in het begin was het wel zoeken naar hoe we hier op een goede manier mee om kunnen gaan en er goede energie in houden. Omdat we bepaalde opdrachten willen die we op dit moment niet krijgen (met name werken aan opdrachten op grotere schaal) hebben we besloten dit zelf te gaan doen. We zijn in samenwerking met het Textielmuseum aan het werken aan een gordijn van 4x10 meter dat daar geweven wordt. Hiervoor doen we veel materiaalonderzoek, omdat we nog nooit met geweven textiel hebben gewerkt. We leren echt iets nieuws, en hopen dat het gordijn uiteindelijk zal leiden tot grootschaliger (ruimtelijke) opdrachten.
Hiernaast hebben we een boek ontworpen met letters die we zelf hebben ontworpen, geïnspireerd op patroonbakstenen die we vonden tijdens onze residentie. Het boek gaan we zelf uitgeven en de productie zelf betalen. We hebben daarvoor gespaard en ook hierdoor hopen we weer nieuwe opdrachten te krijgen.
Tijdens de summerschool in 2010 in Urbino kregen we van Armand Mevis het advies om nooit te stoppen, gewoon door te gaan, ook al is het soms moeilijk of twijfelen we over dingen, toch gewoon doorgaan. Dit advies, wat simpel klinkt, is voor ons erg waardevol geweest tot op vandaag de dag.
Volg Simone
Simone Trum werd naast Ratna Ho (Fashion Design-Arnhem) en Douwe Dijkstra (Illustration Design) geïnterviewd tijdens de (online) bijeenkomst van de Community Cultureel Ondernemerschap van het ArtEZ Business Centre.
