De sabeltandtijger is op zoek naar hulp. Ze spoelt aan op een eiland waar bijen op een vriendelijke, maar afstandelijke manier tegen haar praten. Ze vragen haar hoe haar dag is en geven haar tips om de volgende dag beter te maken. Na tien weken gepraat te hebben, vragen de bijen haar of ze zich al beter voelt. De sabeltandtijger schudt voorzichtig haar hoofd. De bijen keren zich naar elkaar toe, houden hun poten voor hun mond en overleggen met elkaar: een onverstaanbaar gezoem.
‘Tsja, dan moet je maar gewoon hopen dat het voorbijgaat,’ concludeert een van de bijen na hun overleg. ‘Misschien kun je ons helpen met honing maken?’
‘Ach, laat dat zitten,’ springt de andere bij bij. ‘De verdrietigen zijn toch nooit productief.’ 
Zo blijft de sabeltandtijger alleen achter op een eiland vol drukke bijen waar ze niets te doen heeft. Ze loopt ’s nachts doelloze rondjes door de bossen en ligt overdag verlamd naar de lucht te staren. Op een dag besluit ze dat ze beter iets anders kan zoeken. Ze loopt de zee in en laat zich sturen door de stroming, tot ze op een volgend eiland terechtkomt.
Hier wonen olifanten. Verder is er niets dan zand en wind. De eerste olifant die ze tegenkomt torent boven de sabeltandtijger uit. Hij pakt haar op met zijn slurf en houdt haar op ooghoogte. De sabeltandtijger klampt zich trillend aan de slurf vast, terwijl de afstand tot de grond steeds groter wordt en de afstand tot de frons van de olifant steeds kleiner. 
‘Wie ben jij?’ bromt de olifant. Zijn stem resoneert in zijn slurf.
‘Shira,’ antwoordt de sabeltandtijger. ‘Ik zoek hulp.’
‘Hulp waarvoor?’ vraagt de olifant.
‘Ik weet het niet zeker, maar ik denk tegen verdriet.’
‘Oh!’ zegt de olifant, waarbij er een beetje lucht uit zijn slurf schiet.
‘Ik ken een hele goede gedachtenblazer. Die heeft mijn gedachten ook een keertje goed op orde geblazen toen ik ze niet zo op een rijtje had.’
De olifant brengt haar naar de gedachtenblazer. Shira vindt het spannend. Wat als de olifant per ongeluk te hard blaast en de gedachten uit haar hoofd worden geduwd? Het waait hier zo hard, die kan ze nooit op tijd weer vangen. Ze wil geen belangrijke gedachten verliezen.
De gedachtenblazer zet haar poten schrap en blaast tegen Shira’s gedachten aan. 
‘Kun je even tegen je gedachten zeggen dat ze zich moeten ontspannen?’ vraagt ze. ‘Je gedachten klampen zich helemaal vast, zo kan ik ze nooit op orde blazen.’