Er is zoveel vrijheid op de AKI
Vrijheid en ondernemerschap zijn woorden die Esmee van Zeeventer (Fine Art aan de ArtEZ AKI Academie voor Art & Design Enschede) goed passen. In alles wat Esmee doet, zit iets dat vrij én ondernemend is: van het organiseren van een buitenexpositie tot het afstappen op docenten om iets specifieks te leren.
Buitenexpositie
Esmee van Zeeventer kwam op het idee om een buitenexpositie te organiseren toen ze langs één van de lege agendadoeken van Uit in Enschede fietste. “We hadden geen afstudeershow en door de sluiting van musea is er weinig kunst te zien nu. Dus ik dacht: hoe vet zou het zijn om alumni en medestudenten alsnog een podium te geven? Bezoekers en bewoners van Enschede kunnen op die manier alsnog, corona-proof, van kunst genieten.”
Nu er toch geen evenementen zijn om te promoten op die doeken, leek het mij een mooi idee om de 4x3 meter grote borden te vullen met werk van de studenten.
De vrijheid en het ondernemerschap waarmee Esmee de buitenexpositie aanpakte, zijn ook voelbaar in haar tijd op de AKI en het werk dat zij daar maakt.
Fine Art aan de AKI
“Omdat ik mij bezighoud met fotografie, had ik ook voor een fotografieopleiding kunnen kiezen, maar dat heb ik niet gedaan. Toen ik begon was ik geïnteresseerd in fashionfotografie, maar al snel merkte ik dat er veel meer kon. Er is zoveel vrijheid op de AKI. De AKI heeft ervoor gezorgd dat ik écht mijn eigen werk maak en dat het een andere inhoud heeft dan dat ik op het begin van de opleiding dacht. Bij een fotografieopleiding was ik misschien doorgegaan op fashionfotografie, maar bij de AKI kun je de vrijheid pakken om je eigen verhaal te vertellen.
Ik vind het fijn dat de AKI een kleine academie is. Je ontmoet makkelijk mensen en komt elkaar vaak tegen. We hebben onze eigen werkruimte in de school, waar je soms op de zaterdag kunt doorwerken. En als je technische dingen wilt leren, kun je altijd op docenten afstappen. Ik ben vaak in een van de DoKa's te vinden. Daar kunnen we zowel zwartwit- als kleurafdrukken maken.”
Dicht bij het medium
“Ik fotografeer altijd analoog. Het hele proces van analoge fotografie is een soort van magisch. Op het moment dat ik een foto neem, laat ik hem gelijk los. Vervolgens zit er veel tijd en aandacht tussen het nemen van de foto en de uiteindelijke print. Na het ontwikkelen van de film sta ik soms vier uur lang in het donker en werk ik aan een afdruk. Dat heeft een intimiteit. Uiteindelijk blijft de print over en vaak herken ik de plek niet meer, het is iets nieuws geworden.’’
Voelbare herinnering
“Ik heb altijd mijn camera bij me. Soms zie ik iets, daar móet ik dan gewoon een foto van maken. Het is meestal een samenwerking van dingen. Ik probeer een afwezigheid-aanwezigheid te pakken: alsof er nog iets gaat gebeuren, of er iets is gebeurd. Een soort voelbare herinnering. Het gaat altijd wel om het menselijke. Wat iemand heeft achtergelaten. Dat je bijna voelt dat iets aanwezig of juist afwezig is. Ik vind het interessant als je niet per se de intentie van de fotograaf kan zien.”
Toekomst
“Binnenkort studeer ik af. Ik wil dan graag doorgaan met eigen werk maken, in de hoop dat ik exposities heb die dan weer in dienst staan van foto’s en werk maken. Kortom: ik hoop als kunstenaar te kunnen leven. Misschien ga ik een master doen die daar goed mee is te combineren. Dat ga ik onderzoeken in het jaar na de academie.”
Volg Esmee
Ook NRC schreef over Esmee. Lees het interview hier.
