Derk Sijtsma

Tata Steel is een staalfabriek boven IJmuiden, en beslaat een oppervlak van 750 hectare waar staal wordt geproduceerd. Decennialang werd de staalproducent als een icoon van de Nederlandse industrie gezien. De afgelopen jaren is het overwegend positieve beeld veranderd door onderzoeken naar de milieu- en gezondheidsimpact. Het fabriekscomplex is verouderd en kan alleen met grote aanpassingen en investeringen toekomstbestendig worden gemaakt. Het maatschappelijk debat over de staalproducent en de toekomst is gepolariseerd waarbij perspectieven haaks op elkaar staan.

In dit verslag wordt ingegaan op de vraag ‘hoe ruimtelijk-architectonische ingrepen de verbinding tussen Tata Steel en haar omgeving kunnen versterken’. Om deze vraagstelling te beantwoorden zijn verschillende methoden toegepast. Ten eerste is een overzicht gemaakt van de verschillende perspectieven op Tata Steel aan de hand van interviews met een selectie aan actoren betrokken bij, of gedupeerd door de staalproducent. Ten tweede is aan de hand van plandocumentatie en ruimtelijke visies gekeken naar de ontwikkeling en structuur van het Tata complex. Daarbij is zowel naar de historische context als de visies voor de toekomst gekeken.