Anna Boomgaard

In mijn afstudeerfilm kijk ik terug op de zondagochtenden van mijn jeugd. Dagen die zich traag voortbewogen, gevormd door vaste rituelen, strikte regels en een oorverdovende stilte.

Het afgelopen jaar dook ik in mijn reformatorisch-christelijke achtergrond, een wereld waarin gehoorzaamheid en discipline centraal staan. In deze korte animatiefilm geef ik beeld aan het gevoel dat zo’n omgeving kan oproepen — aan hoe het is om op te groeien binnen een systeem waarin je wordt geacht te passen binnen vaste kaders.

Met zwarte bister ontwikkelde ik een verstilde beeldtaal waarin traagheid en herhaling de toon zetten. De tekst in de film geeft stem aan gedachten waarvoor weinig ruimte was.

Deze film is geen oordeel, maar juist een reflectie. Een manier om terug te kijken, te begrijpen, en betekenis te geven aan waar ik vandaan kom.

Wat blijft er van je over, als je alleen maar mag volgen? En wie ben je dan nog diep vanbinnen?