Didi van Wolfswinkel

Eindwerk

Case study: A house fort wo extreme opposite characters.
Het ontwerp bestaat uit drie lagen: het kostuum, het theatrale.

Scriptie

De introvert en de extravert als fysieke ruimte in de hedendaagse maatschappij. In mijn scriptie ga ik op onderzoek uit of de twee karakters vertaald kunnen worden naar een ruimtelijke weergave. De fysieke en mentale ruimte worden daarbij betrokken. Ik analyseer of de mentale ruimte, de ‘ruimte in het hoofd’, ingenomen kan worden door iemand anders. De metaforische benadering van mijn scriptie geeft een ruimtelijke ervaring. Oftewel: de theorie wordt fysiek gemaakt.

Visie

Onze huidige samenleving wendt zich tot de extraverte mens en schuift de introverte mens aan de kant. De introvert wordt ‘verlegen’ verklaard terwijl de extravert floreert. Het is de hoogste tijd om de plaats van de introverte mens terug te vorderen. In dit ontwerp streef ik naar een utopie die handvatten geeft om de hedendaagse maatschappij aan te zetten tot verandering.

De liefdesrelatie van het introverte en extraverte karakter wordt onthuld door de gebundelde bewegingspatronen in het huis. Het huis fungeert als case study waarin de twee geliefden samenwonen, waarin de bewegingspatronen als theater en het huis als architectuur zich met elkaar vervlechten. Door middel van kostuums die het verlangen en het libido uitdrukken wordt de relatie tussen de ‘karakters’ versterkt en wordt de verbinding met het huis en de faciliteiten gelegd.

Er worden twee scenes gespeeld die geïnspireerd zijn op de ochtend en de avond. De ochtend staat in het teken van het ontwaken en reinigen. De avond omvat het nuttigen van voeding en wegdromen. Het huis is een humoristische ruimtelijke vertaling van de twee extreme ‘karakters’ en maakt de fysieke en mentale verhouding van de ‘karakters’ waarneembaar. De ‘karakters’ evolueren gedurende de dag: de extravert stelt zich verlegen op in de badkamer, terwijl de introvert floreert in de slaapkamer.

This page was last updated on June 22, 2021