Loïs Dalou

De verhalen die ik met mijn werk vertel, komen vaak voort uit mijn eigen herinneringen en hebben meestal iets absurds, doordat ik de herinneringen uit context haal, vervorm of combineer met bedachte verhalen. Dit is iets wat soms verwarring oproept, want in hoeverre is hetgeen wat ik verbeeld werkelijk en in hoeverre is het bedacht? Hierbij hecht ik veel waarde aan humor en speel ik graag met manieren waarop de wereld bekeken kan worden. Iedere manier levert een ander verhaal op.

Uodla

Voor mijn eindwerk voerde ik een persoonlijk gedachte-experiment uit, waarbij ik
een selectie herinneringen op zo’n manier probeerde samen te brengen dat er een stad ontstond. Deze stad gaf ik de naam ‘Uodla’ en alles wat erin te zien is, heb ik ooit echt gezien of meegemaakt. Elk los onderdeel is bedoeld om te geloven. Wanneer ik de objecten, mensen en dieren in de stad plaats, haal ik de herinneringen uit hun oorspronkelijke context, waardoor de stad als geheel niet bedoeld is om te geloven, maar om in te beelden. Dit maakt Uodla een autobiografisch fictieve stad, waarin ik verschillende herinneringen op een nieuwe manier in elkaar puzzel. Uodla zal ik presenteren als leporello waarin dertig situaties te zien zijn die zich in verschillende delen van mijn stad afspelen.

Baksteencollages

Naast de leporello presenteer ik in mijn afstudeerexpositie een serie baksteencollages. Ik heb een fascinatie voor muren waarin verkleuringen van bakstenen vormen creëren. Ik begon een zoektocht naar zoveel mogelijk van deze verkleuringen op muren. De gevonden vormen zette ik om tot beeld en puzzelde ik, op eenzelfde manier als ik vaak met mijn herinneringen doe, op een nieuwe wijze in elkaar.

This page was last updated on June 11, 2021