Zhilin Liu
(In)Visible
Stel dat we elkaar niet kunnen zien, hoe krijgen we de eerste indruk? In een wereld waar iedereen onzichtbaar zien we alleen andermans kleding. Dit is de meest opvallende manier om zichzelf te tonen. De stijl en kleur die we dragen vertellen hoe we projecteren naar de buitenwereld. In de werkelijkheid zijn we niet altijd tevreden met hoe we eruitzien. We hebben voorkeuren en bepaalde keuzes die we vermijden. De media projecteren ideaalbeelden die onmogelijk zijn te bereiken. Zo blijven we trends volgen zonder zichzelf te ontdekken. Soms ontdekken we meer van onszelf door middel van anderen. Een interactie kan veel betekenen.
Bepaalt de omgeving jouw identiteit?
Hoe mensen naar zichzelf kijken is anders dan de omgeving naar hen kijkt. Identiteit is een onderwerp die mij constant confronteert. Eerst was ik niet erin geïnteresseerd, want ik weet wel wie ik ben ondanks dat de omgeving anders erover denkt. Dit gevoel is gebleven sinds mijn jeugd. Ik had al geconcludeerd dat de oorzaak mijn uiterlijk is en had opgegeven daar verandering in te brengen. In mijn laatste jaar dacht ik om een onderwerp te kiezen dat dicht bij mij ligt. Het hoofdstuk over identiteit kwam naar boven. Ik had dat nooit een plek kunnen geven. Waarom schrijf ik niet verder? De verhalen over mijzelf zijn herinneringen die ik diep had opgeborgen. Liever had ik deze vergeten, alsof ze nooit gebeurd zijn. Het liefst wilde ik een leven leiden zonder al die ervaringen. Maar door mijn onderzoek leerde ik mezelf beter kennen. Ik heb onderzoek gedaan naar wat identiteit is en hoe het een rol speelt in de maatschappij. Het gaat verder dan groepen vormen of mensen buiten sluiten. Elk individu heeft een persoonlijk ervaring met dat
onderwerp. Ik zocht naar individuen met verhalen over hun identiteit.
Ondanks een abstract concept wil ik mijn verhaal linken naar de realiteit. De evenementen en gevoelens zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen. Het is makkelijker om plekken te verbeelden waar ik geweest ben. Zo neem ik regelmatig de openbaar vervoer en kijk naar winkel etalages. Dit vormt de basis van mijn storyboard en wereld. Kleine dingen zoals hoe een voordeur eruitziet kan ik opvullen door voorbeelden uit mijn omgeving. Dit maakt mijn film realistisch. Het onderzoek was niet moeilijk, omdat ik precies wist wat ik wilde vertellen. Mijn concept is abstract en figuratief. Er zijn mogelijkheden in het verbeelden.
In animatie komen weinig intieme momenten voor waar een personage alleen is. De handelingen die we niet vaak van mensen ervaren zoals naar het toilet gaan, nagels knippen, hun gedachten tijdens het lezen enz. Dit komen we pas te weten (of nooit) wanneer we iemand beter kennen. Ik wil over een personage vertellen door middel van handelingen en interacties met de omgeving. Uiteindelijk is dat de essentie van identiteit; hoe iemand handelt en denkt. Wanneer ik over een bekende praat dan noem ik meestal eigenschappen die je niet kan waarnemen. “Eigenwijs, behulpzaam, attent en soms afwezig” kan je pas zeggen over iemand die je ervaren hebt. Als een ander vraagt hoe mijn vader is als persoon begin ik het verhaal niet met “Hij is één meter zeventig.” Een identiteit net als een ijsberg op water. Je hebt de zichtbare top en de rest weet je niet, maar het is er wel.
Mijn inspiratiebronnen voor beeld zijn mannequins en een paar films, onder ander “The invisible man” uit 2020. Tot zo ver heb ik geen animatiefilm gezien met alleen onzichtbare personages. Vaak zijn de hoofdpersonen het aandachtspunt. Vooral hun uiterlijk is een belangrijk aspect voor het verhaal of hun achtergrond. Er wordt gezegd dat mooie beelden mensen aantrekt en ze blijven voor het verhaal. Ik wil iets nieuws brengen in mijn vakgebied door het aandachtspunt weg te laten. Hierdoor vond ik veel andere creatieve technieken om een verhaal te vertellen.
In het laatste jaar heb ik veel over mezelf ontdekt. Bij het maken van mijn film ging het niet alleen over wat ik interessant vind maar ook hoe ik ben. Ik dacht dat een verhaal over mezelf vertellen saai zijn omdat ik de meeste dingen al wist. Toch stond ik voor veel keuzes en gaten die ik moest opvullen. Dit project is een afsluiting van mijn hoofdstuk op ArtEZ, maar een begin van nieuwe mogelijkheden.
Ik hoop mensen te inspireren of raken met de thema’s in mijn werk. Identiteit is een onderwerp dat iedereen tegenkomt in hun leven. Tegenwoordig zijn er zoveel labels voor alles. Er zijn zoveel nieuwe termen bedacht om voorkeuren te beschrijven. Ondanks al deze termen lijken mensen moeilijker te begrijpen. Deze woorden zijn als ware het “uiterlijk” en het zegt niet genoeg over die persoon. Het onzichtbare is alle andere aspecten die we niet kunnen zien en alleen kunnen meemaken door diegene echt te leren kennen.
In mijn film komen diverse thema’s aan bod en ieder kijker kan een eigen interpretatie hebben. Op dat gebied wil ik het verhaal openlaten.
Ik ben van plan verder te gaan in het creëren van unieke concepten. Tijdens het project ontdekte ik dat de pre-productie en afwerking de leukste fases zijn. Het schrijven van een compact verhaal was moeilijk, maar ik hou van een uitdaging. Tijdens het onderzoeken ontdekte ik dat deze processen het leukste zijn om te doen. Mijn passie ligt toch het meest bij illustraties. Bij het creëren van shots gaf ik veel aandacht aan compositie en kleur. Experimenten met beeld is ook interessant. Ik wil de kijker steeds verrassen met nieuwe momenten. Het verhaal speelt af in het alledaagse leven. Ik probeer een andere kijk te geven zodat het niet saai is.
Het samenwerken met anderen was leuk en steunde mijn proces. Ik ben gewend om alleen te werken aan projecten, maar het is fijn om op iemand te rekenen. In de toekomst werk ik liever in groepsverband. Het geeft meer inzichten en ervaring. Regelmatig feedback delen geeft ook een motivatie boost. Mijn sterkste punten liggen bij het maken van concepten en illustraties. Ik hoop een toekomst te vinden op deze gebieden.
This page was last updated on June 11, 2021