VOOR MIJ EEN EIND WEG, AFGHANISTAN 
Bobbie, er is nuance nodig. Er zijn plekken op de wereld waar ze geen koffietafel gebruiken, laat staan ze in een andere kleur verven, puur uit gevoel. Er zijn plekken op de wereld waar mensen wel zoiets hadden als een koffietafel, maar die is gebombardeerd. 
Op veel plekken heb je ook geen slagroomtaart. Daar heb je andere lekkernijen, of soms helemaal geen eten. Niet eens wat brood. Daar gaan mensen soms dood van de honger. Dat maakt ons allemaal heel verdrietig, dat dat gebeurt. Maar brood bederft als je het opstuurt naar zo’n ander land. Niet per se omdat je het opstuurt, maar omdat het lang duurt voordat het eenmaal is aangekomen. Wat kan je doen. 
Er zijn situaties waar de liefde van je leven je niet verlaat omdat je te klein bent, maar omdat ze doodgaan. Aan ziektes die in mijn land niet eens echt als een ‘ziekte’ gezien wordt. In die landen zeggen ze weleens: dat is hoe God het had gewild. 
In mijn land noemen ze het ‘pech’, ‘tragiek’, of ‘het leven’. 
Ik weet niet hoe het is om te lijden omdat je de kanonknallen blijft horen, of omdat je zoon is overleden en je blijft maar ontkennen en in de aarde graven op zoek naar hem. 
Als ik het me probeer voor te stellen, moet ik bijna huilen, dat is vreemd want het gaat niet over mij. Maar het is ook niet vreemd, mensen huilen veel om anderen. Een tijd terug, in mijn land, gingen mensen bidden, dat doen sommige mensen nog steeds maar is niet langer standaard. Bidden is communiceren met een hogere entiteit waarvan je niet zeker weet of de entiteit bestaat, dat was het mooie, het mysterieuze, het geloven. Dat is ergens wel fijn. Mijn moeder, de persoon die mij op aarde heeft gezet, doet dat weleens, ze zegt dat het toegeven is waar je geen controle over hebt, dat werkt therapeutisch. 
Overal op de wereld heb je wel therapeuten nodig. Overal op de wereld zijn mensen verdrietig, sommigen pathologisch verdrietig; depressief. Er zijn overal op de wereld mensen verslaafd. Verliefd. Teleurgesteld. Twijfelende. Onwetend. Verlaten. 
Ik heb nooit een gat gegraven op zoek naar mijn overleden kind, ik weet alleen hoe aarde voelt.